ม่านฤดี

>><<

“พี่รภขา”
เสียงหวานของหล่อนทำเขาลอบกลืนน้ำลาย กระนั้นก็ยังไม่วางใจ
“ไม่ต้องมาออด พี่ไม่ใจอ่อนให้อุ๊อีกแล้วละ”
“ชอบพิมพ์มั้ยคะ”
คำถามโยงไปถึงอีกคนอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ชายหนุ่มอึ้งนิดๆ เพราะไม่ทันตั้งตัว
“เขาก็...น่ารักดี”
“อุ๊ถามว่าชอบมั้ย ชอบก็บอกชอบ”
เขาหันไปพยักหน้าให้เด็กตามมาเปิดประตูรถ พอวางร่างบางลงบนเบาะ เสียงเล็กๆ ก็ถามจ้อมาอีก
“ชอบเขาใช่มั้ยล่ะ”
“ถ้าพี่บอกว่าชอบ อุ๊จะเสียใจเหมือนที่พี่รู้สึกตอนอุ๊บอกชอบนายปกรณ์นั่นหรือเปล่า”
คราวนี้หล่อนเป็นฝ่ายอึ้งบ้าง เขาไม่ยอมปิดประตู แต่โน้มตัวเข้ามาในรถ ถามย้ำเบาๆ
“เสียใจมั้ยครับ...ถ้าพี่บอกชอบคนอื่น”
หัวใจของสโรชาเหลวไปหมดแล้วในตอนนี้
“...เสียใจค่ะ”
“งั้นพี่ก็ไม่ชอบเขา”


>><<