องค์จักรพรรดินีเช่นข้า เล่ม 2 จบ

**เนื้อหาในเล่ม 2 จะเริ่มตั้งแต่บทที่ 20 ไปจนจบเรื่องและตอนพิเศษค่ะ
-----------
องค์จักรพรรดินีเช่นข้า นอกจากจะจืดจางแล้วก็ยังเป็นได้แค่ตัวประกอบที่นั่งจิบชาไปวัน ๆ และได้แต่เฝ้ามองเหล่าตัวเอกทั้งหลายตีกัน โดยใช้น่านฟ้าเหนือดินแดนของข้าเป็นสนามรบอย่างนั้นหรือ... อนาถใจแท้
-----------
รุ่งเช้าอันสดใส ท้องนภาปลอดโปร่งเสียจนผิดวิสัยแต่ก็มิมีผู้ใดสน วันนี้ไม่มีลูกไฟ หรือพายุหมุนก่อตัวขึ้นบนน่านฟ้าดินแดน เป็นผลให้ผู้ปกครองดินแดนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างอารมณ์ดีมาตั้งแต่เช้าของวัน จวบจนช่วงบ่ายที่เหล่าขันทีพากันวิ่งพล่านเพราะฎีกาบนโต๊ะทรงงานกองเป็นภูเขา

บุคคลผู้หนึ่งตระหนักได้ว่า ฉายาองค์จักรพรรดินีผู้จืดจางไม่ใช่ว่าได้มาเล่น ๆ

"ฝ่าบาททรงประทับอยู่ที่ใดพ่ะย่ะค่ะ!"

"ฝ่าบาท!!!!" เสียงตะโกนดังกึกก้องไปทั่วทั้งวังหลวง คนนั่งอยู่หลังกองฎีกาพลันยกมือขึ้นแคะขี้หูด้วยสีหน้ารำคาญใจ

"แย่แล้ว ฝ่าบาททรงหายไปประทับที่ใดก็ไม่ทราบแล้ว" เสียงเรียกขานยังคงดังไปทั่ว ท้ายที่สุดผู้ที่ถูกตามหาก็เอ่ยปากตัดความรำคาญ

"เงียบก่อนขันที เราอ่านฎีกาอยู่"

"......"