รุ้งปรายรัก

‘รัก’ แรกในชีวิตของรุ้งปรายนั้นจบลงแล้ว
จบด้วยคำว่า ‘หลอกลวง’ และ ‘สูญเสีย’

******************************************************
“มาทำไม” น้ำเสียงของเขาห้วนสั้น “ผมบอกแล้วใช่มั้ยว่าห้ามมาที่นี่” แทนไทชักสีหน้าไม่พอใจ

“วันนี้รุ้งไปที่บ้าน ช่างบอกว่าจะรื้อบ้านทิ้ง มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ เลยใช่มั้ยคะ พี่ไทบอกว่าจะปรับปรุงบ้าน เราไม่ต้องรื้อไม่ได้เหรอคะ”

“บ้านและที่ดินตรงนั้นเป็นของผมแล้ว ผมจะทำยังไงกับมันก็ได้” แทนไทหันไปส่งสัญญาณให้พิทักษ์ที่เดินมาด้วยกันออกไปขึ้นรถก่อน

“แต่...บ้านนั้นพี่บอกว่าจะเอาไว้ใช้เป็นเรือนหอของเรา” เสียงของรุ้งปรายเริ่มสั่น
“ผมจ่ายเงินซื้อบ้านหลังนั้นไปทั้งห้าสิบล้าน ผมจะทำยังไงกับมันก็ได้”

“แต่รุ้งขายเพราะคนซื้อเป็นพี่ไท พี่ไทบอกจะซื้อเอาไว้เป็นบ้านของเรา ไม่อย่างนั้นต่อให้ร้อยล้านรุ้งก็ไม่ขาย” น้ำตาร้อน ๆ เริ่มหล่นลงมาเคลียแก้มนวลซึ่งนั่นยิ่งทำให้แทนไทหงุดหงิด

“นี่...คุณรุ้งปราย” แทนไทเริ่มขึ้นเสียงเหมือนคนไม่พอใจ “คุณนี่มันซื่อหรือเซ่อกันแน่ ผมจ่ายเงินไปคุณโอนบ้านมาการซื้อขายทุกอย่างทำอย่างถูกต้อง บ้านหลังนั้นตกเป็นของผมโดยสมบูรณ์แล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นรุ้งขอซื้อคืนได้มั้ยคะ เอาเงินไปทั้งหมดที่รุ้งมีเลยค่ะ...นะคะพี่ไท รุ้งขอร้องบ้านหลังนั้นเป็นชีวิตของรุ้ง....นะคะพี่ไทรุ้งขอร้อง” สองมือสั่นเทายกขึ้นไหว้ขอร้องแทนไท “รุ้ง...ฮึก...รุ้งอยู่ที่นั่นมาทั้งชีวิต รุ้งรักบ้านหลังนั้น...ฮือ”

*********************************************************

“แล้วเรื่องของเรา...เรื่องแต่งงาน” รุ้งปรายเริ่มหมดแรง ดวงตาเธอบวมช้ำ ริมฝีปากแห้งผาก สองมือขยำเสื้อนอกของแทนไทเอาไว้แน่น

“ไม่มีเรื่องอะไรของเราอีกแล้ว ดูสารรูปตัวเองด้วยสิ ผู้หญิงหน้าตาธรรมดา การศึกษาธรรมดา ฐานะธรรมดาอย่างคุณ มีอะไรที่ควรจะทำให้ผมหลงรักได้อย่างงั้นเหรอ เรื่องที่ผ่านมามันก็เป็นแค่ละครฉากหนึ่งก็เท่านั้น...ผมไปละ แล้วก็ไม่ต้องมาที่นี่ โทรหาผมหรือไปตามผมที่ไหนอีกล่ะ ไม่งั้นผมจะแจ้งความ” แทนไทผลักร่างเล็กออกเบา ๆ ก่อนจะขยับเสื้อนอกให้เข้าที่

“ลาก่อนนะ...หวังว่าเราคงไม่ได้พบกันอีก” ชายหนุ่มเดินขึ้นรถสุดหรูแล้วรถก็แล่นออกไป

รุ้งปรายได้แต่นั่งนิ่ง มองตามไฟสีแดงท้ายรถไปอย่างเหม่อลอย แล้วทุกอย่างก็วูบดับลงพร้อมกับความรักครั้งแรกของเธอ

**********************************************************************

“ยังไม่เลิกตามผมอีกเหรอ ไร้ศักดิ์ศรีสิ้นดี”

คำที่ออกมาจากปากของแทนไทนั้นยิ่งกว่ามีดปลายแหลมที่ปักลงไปกลางใจของรุ้งปราย หญิงสาวน้ำตาไหลพรากพยายามตั้งสติเพราะรู้ดีว่าโอกาสของเธอนั้นมีไม่มากนัก

“รุ้งมีเรื่องสำคัญจะบอกพี่ไท” เธอมองอดีตคนรักที่ทำหน้าเบื่อเต็มทนแล้วก็กลั้นสะอื้น รีบหยิบซองเอกสารแจ้งผลการตรวจครรภ์เตรียมส่งให้เขา

“หยุดสักทีเถอะรุ้งปราย คุณก็รู้ว่าระหว่างเรามันเป็นแค่เรื่องธุรกิจ ผมซื้อบ้านจากคุณเท่านั้นเรื่องก็จบไปแล้วยังจะมารื้อฟื้นอะไรอีก” ชายหนุ่มมองซองสีขาวในมือของรุ้งปรายด้วยสายตาที่เรียบเฉย

“เรื่องบ้านหลังนั้น ผมไม่เปลี่ยนใจหรอกนะ”
แม้ว่าแทนไทจะพูดไปขนาดนั้นแต่รุ้งปรายก็ยังพยายามยื่นซองนั้นมาให้เขาอยู่ดี นักธุรกิจหนุ่มก็แค่มอง ไม่แม้แต่จะรับมันด้วยซ้ำ

“ส่วนเรื่องอื่น คุณก็คนเห็น ผมกับคุณมันคนละระดับกัน แล้วก็ดูสารรูปตัวเองด้วยว่าคุณเทียบกับผู้หญิงที่ผมควงไม่ติด” ริมฝีปากที่เคยพร่ำคำหวานแต่ทว่าวันนี้กลับยิ้มเยาะเธอ รุ้งปรายหมดแรงทรุดตัวลงนั่งกับพื้น อกข้างซ้ายเจ็บร้าวจนเกินพรรณนา เธอคงหมดหนทางแล้วจริง ๆ

*******************************************************

“พี่ขอโทษ รุ้งจะให้พี่ทำยังไงก็ได้ขอแค่รุ้งให้โอกาสพี่ได้ดูแลรุ้งดูแลลูกอีกครั้ง” ในใจของรุ้งปรายสั่นสะท้าน นี่สินะจุดประสงค์ที่แท้จริงของแทนไท...สุดท้ายเขาก็มาที่นี่เพราะลูก

“ไม่ต้องมาทำดีกับฉันหรอกค่ะ” รุ้งปรายมองผู้ชายตรงหน้าอย่างวิงวอน

“คราวก่อนคุณเข้ามาทำดีกับฉันเพราะอยากได้บ้าน คราวนี้จะเอาอะไรคะ...ลูกเหรอ ให้รุ้งตายก่อนเถอะค่ะรุ้งถึงจะยอมยกลูกให้คนใจร้ายอย่างคุณ” คราวนี้รุ้งปรายไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป เธอน้ำตาไหลพรากสะอึกสะอื้นอย่างน่าสงสาร


**จัดโปรโมชั่นลดราคาพิเศษสุด ๆ เพียง 7 วันเท่านั้นนะคะ หลังจากนั้นราคาจะปรับขึ้นค่ะ
**ซื้อผ่านWebsite หรือระบบแอนดรอย จะราคาถูกว่าซื้อผ่าน Apple นะคะ