เจ้าชีวิต

ปุณจิราเงยหน้ามองผู้หญิงตรงหน้าทั้งน้ำตา มือไม้อ่อนแรงจนกระเป๋าเงินที่ถืออยู่ร่วงลงจากมือทันที
"ผู้หญิงคนนั้น...คือเธอเหรอนิชา?"
ริมฝีปากกระจับสั่นเบาๆ ก่อนเอ่ยถาม ตวัดสายตามองประตูห้องผ่าตัด น้ำตาไหลเปื้อนหน้า
"แล้วเด็ก...ฮึก เด็กคนนั้นเขาเป็นลูกของฉันใช่ไหม...ใช่รึเปล่า ตอบสิ!!"
จับแขนนิชาเขย่าอย่างแรงราวกับคนบ้า นิชาก็ได้แต่ยืนร้องไห้ ภายในราวกับ มีก้อนเหนียวหนึบติดอยู่ที่ลำคอ จะให้ยืนยันเต็มปากเต็มคำได้ไงว่าปรัชญะเป็นลูกของเขา ในเมื่อบนกระดาษสีฟ้าแผ่นนั้นมันเขียนชัดเจนจนเธอพูดอะไรไม่ออก
"นิชา อย่าเงียบเซ่!!!!"
"ปุณแกจะทำอะไรน่ะ ปล่อยหนูนิจนะ!!"
เสียงกองภพพ่อของปุณจิราขัดขึ้นก่อนจะมาแยกตัวนิชาให้ออกห่างจากลูกของตน
"พ่ออย่ามาห้าม!! ตอบมาสินิชา! ปรัชเป็นลูกของฉันจริงๆ รึเปล่า!"
ขณะเดียวกันก็มีพยาบาลเปิดประตูผั้วะออกมาจากห้องผ่าตัด
"ตอนนี้เด็กเสียเลือดมากทางเราไม่มีเลือดสำรองเลยค่ะ เราต้องการเลือดโดยด่วน ใครเป็นพ่อของเด็กคะ?"