ไม่พบหนึ่งวัน เหมือนหนึ่งร้อยปี (一日逢わねば千秋)

อุเอฮาระ มินาโตะ แค่อยากจะหาโรงฝึกเคนโดใกล้บ้านเพื่อออกกำลังกายเท่านั้น

บังเอิญว่าผู้ดูแลโรงฝึกดันเป็น โมริยามะ ยูกะ ผู้เอาชนะเขาได้ในดาบเดียว 

ทั้งเลื่อมใสนับถือ ทั้งอยากเอาชนะ

จากที่คิดว่าจะเรียนรู้เทคนิคเคนโดของเธอ รู้ตัวอีกทีก็ถูกรอยยิ้มบางๆ นั้นเล่นงานเข้าอย่างจัง

เรื่องราวความรักฟีลกู๊ดระหว่างลูกชายเจ้าของโรงแรมกับอาจารย์โรงเรียนมัธยมเริ่มต้นขึ้นแล้ว...



----------------------------


“ผมมีงานทำนะครับ ไม่ได้เป็นคนว่างงานแบบที่โมริยามะซังคิดสักหน่อย”

“เอ๊ะ?” ยูกะชะงัก ทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ “อุเอฮาระคุงไม่ได้ตกงานหรอกเหรอ”

“ไม่ได้ตกงานครับ”

“แล้วที่บอกว่ามีเวลาว่างเยอะ…”

“มีงานทำแล้วมีเวลาว่างเยอะไม่ได้เหรอครับ”

“เรื่องนั้นมันก็ได้ แต่ดูว่างเกินไปจนนึกว่าไม่มีงานทำน่ะสิ”

“เอาอะไรมาวัดล่ะครับว่าผมว่างเกินไป”

“ก็มาโรงฝึกเคนโดทุกวัน…”

“ไปฝึกทุกวันไม่เห็นจะเกี่ยวกับมีหรือไม่มีงานทำนี่ครับ”

“มันก็ใช่ แต่คนอื่นที่มีงานทำเขาไม่มาทุกวันนี่”

‘ก็คนอื่นที่ว่าน่ะ…เขาไม่ได้อยากมาเจอคุณทุกวันเหมือนผมนี่ครับ’

มินาโตะท้อแล้ว ความพยายามที่จะตื่นมาสะสางงานตั้งแต่เช้าตรู่แล้วมาโรงฝึกเพื่อเจอเธอของเขาทำให้ดูเหมือนคนไม่มีงานทำไปเสียอย่างนั้น!