ไป๋จูหรง ลิขิตรักในห้วงฝัน เล่ม1

ไป๋จูหรง ไยเจ้าจึงไม่เข้าหอ



ไป๋จูหรง คุณหนูรองแห่งจวนไป๋กั๋วกงเจ้ากรมตุลาการ ผู้ที่ถูกเล่าลือว่าขี้โรค อ่อนแอ



"แต่งงานก็ช่างเถิด ออกเรือนให้คนเกียจคร้านย่อมดีกว่าออกเรือนให้คนมักใหญ่ใฝ่สูงจนนำภัย นำเรื่องวุ่นวายมาใส่ตน

แต่งไปแล้วก็ต่างคนต่างอยู่ ชีวิตที่สงบสุขของนางคงมิได้รับผลกระทบเท่าใดนัก"



โจวอ๋อง หรือโจวเฟิ่งเหยียน อ๋องผู้เกียจคร้าน ถึงไม่เข้าขั้นเสเพล แต่ก็มิเคยว่างเว้นสุรา และนารี

เมื่อถูกบังคับจับแต่งงาน เขาจึงควานหาสตรีใกล้ตาย เพื่อตัดความรำคาญ และหลีกหนีความวุ่นวาย 



"ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องแต่ง มิสู้แต่งกับสตรีขี้โรคตายเร็วหน่อยก็ดี จะได้มิเป็นภาระให้นานนัก"



เขาจึงเลือกเอาบุตรีคนรองแห่งจวนไป๋กั๋วกง ที่ล่ำลือกันว่าอ่อนแอขี้โรค มาแต่งด้วย

อย่างน้อยแต่งเข้าจวนเขา นางก็คงไม่มีแรงวิ่งตามหึงหวงให้เขาต้องปวดหัว



แต่ที่ใดได้!!! 



เมื่อ...เขามิได้เกียจคร้านเสเพลอย่างที่นางคิด

นางเองก็มิได้อ่อนแอใกล้ตายอย่างเขาที่หวัง

จากที่ควรสงบกลับวุ่นวาย จากที่ควรสบายกลับเป็นทุกข์



แทนที่จะต่างฝ่ายต่างได้รับผลประโยชน์ตอบแทน ต่างคนต่างอยู่อย่างสงบสุข

กลับเป็นเขาที่เรียกร้องตักตวงหาประโยชน์จากนางอยู่ฝ่ายเดียว

ช่วยอยู่อย่างสงบเช่นที่ทำข้อตกลงกันไม่ได้หรือ ช่างน่าตายนัก!!!







นิยายเรื่องนี้ แต่งตามจินตนาการของผู้แต่ง ไม่อิงประวัติศาสตร์ ไม่อิงสถานที่จริง ใช้ความชอบส่วนตัวล้วนๆ

สำนวน คำ อาจไม่สละสลวย ขัดจิตขัดใจไปบ้าง หรือมีความผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้

ยินดี และ น้อมรับคำติชม อย่างสุภาพชน เพื่อนำไปปรับปรุงแก้ไขในอนาคต