ของขวัญ : วันหวนรัก

“นอนพักเถอะ พี่อยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหนหรอก” เสียงทุ้มกระซิบข้างหู

หญิงสาวพยักหน้ารับรู้ เธอแยกแยะไม่ออกว่าเขาคือความจริงหรือเป็นแค่ภาพฝัน สมองของเธอประมวลผลช้า ภาพเบลอทำให้รู้สึกมึนหัว ยิ่งฝืนให้ตัวเองตื่นก็ยิ่งง่วง

ความจริงหรือความฝันกันแน่นะ ?

“พี่อาร์ต”
“หืม”
“ขอโทษนะ”
“เรื่องอะไรเหรอ”
“ขวัญทำให้พี่อาร์ตร้องไห้”

ใช่...นี่คงเป็นความฝัน เพราะเธอไม่มีทางกล้าพูดอะไรแบบนี้กับเขาในชีวิตจริงหรอก

“ขวัญไม่ได้ตั้งใจ”
“พี่รู้” เสียงทุ้มกระซิบตอบกลับมา
“ไม่ พี่ไม่รู้หรอก” เธอสะอื้น “ขวัญเหมือนตกนรกเลยพี่”
“หลับซะนะคนดี”

เธอรู้สึกถึงริมฝีปากอุ่นจัดที่จูบลงกลางฝ่ามือเธอด้วยความทะนุถนอม ถึงจะเป็นแค่ความฝัน แต่ก็เป็นฝันที่เหมือนจริงเหลือเกิน ความอ่อนโยนของเขาทิ่มแทงหัวใจจนเธอน้ำตาไหล
มีบางอย่างที่เธอต้องบอกเขา ก่อนที่เขาจะหายไป
“อย่าเกลียดขวัญเลยนะ ขวัญรักพี่อาร์ต รักพี่อาร์ตคนเดียว”


*************

“…อ่านเอาเรื่องกับอ่านเอาฟีลลิง มันไม่เหมือนกัน ‘ของขวัญ วันหวนรัก’ เป็นนิยายที่พาสองส่วนดังกล่าวไปด้วยกันอย่างเหมาะเจาะและลงตัว อ่านแล้วอยากรู้ว่าตัวละครจะพาเราไปไหน สถานการณ์จะไปจบลงที่ใด ชอบการใช้คำของนักเขียน มีคำคมตกหล่นเรี่ยราดเต็มไปหมด ชอบวิธีคิดของตัวละคร ตัวละครจะคิดดีไม่ได้เลย ถ้าขาดนักเขียนที่มีความคิดดี ชอบที่สุดคือความกลมกล่อมของสุนทรียะในการเล่า ไม่รีบ ไม่เร่ง แต่ไม่เนือย ชอบที่สุดคืออ่านจบแล้วยังยิ้มต่อได้อีก”

-ตาเบบูญ่า-

****************************

“...ท่ามกลางความหวานมีความหน่วงเล็ก ๆ ปะปนอยู่ประปราย เป็นความหน่วงที่เพิ่มรสชาติของตัวอักษรให้เข้มข้นขึ้น ทำให้อยากติดตามจนวางไม่ลง เป็นนิยายขนาดสั้นที่ครบครันทั้งพลอต สำนวน บทสนทนาที่เรียลและทำให้เผลอยิ้ม รวมถึงเสน่ห์ของตัวละครที่ Aphich ใส่มาอย่างล้นเหลือ ทำให้เราเห็นภาพ เท่ ๆ ของพี่อาร์ตชัดเจนจนอยากได้มาเป็นแฟนในชีวิตจริง หล่อ เท่ เปย์เก่ง ถอดกางเกงว่องไว คือคำนิยามของพระเอกเรื่องนี้ที่เราคิดได้ทันทีที่อ่านจบค่ะ”

-NeneChan-