12ชาติที่เราคลาดกัน 十二次再见 เล่ม3 (จบ)

ขออภัยที่ให้รอนานค่ะ เนื่องจากฉบับรูปเล่มเสร็จยังไม่เสร็จเรียบร้อย
ทางเราไม่อยากให้ระยะเวลาลงอีบุ๊คห่างกันมากเลยต้องปล่อยช้าลงด้วย
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามรอคอยอยู่นะคะ

**

ในชาติภพที่นางมีร่องรอยของความเจ็บปวดจนไม่อาจทานทน
เมื่อนางสิ้นอายุขัย เขาก็ยังคงเป็นผู้ที่ตามหาเพื่อกอดเก็บป้ายวิญญาณของนางไว้เสมอ
ใช้ช่วงชีวิตที่คงเหลือกับป้ายไม้รอคอยวันสุดท้ายอยู่เช่นนั้น

เวียนวน วนเวียน คลาดกันยาวนานอยู่เช่นนี้
หลายชาติ หลายภพ นางทุกข์ทน เขาทนทุกข์
นางไม่โทษผู้ใด ทว่าเขากลับกล่าวโทษตนเองอยู่ทุกครา
บาดแผลเหล่านั้นมากมายเพียงใด กดลึกจนโลหิตหลั่งรินเพียงใด
แม้แต่ตัวนางยังไม่อาจเข้าใจ และไม่หาญกล้าทำความเข้าใจแม้แต่น้อย

หญิงสาวมองดูโหวซื่อจื่อที่คล้ายเสียสติตระกองกอดร่างไร้วิญญาณของนางไว้
หลอกลวงตนเองว่านั่นคือนางที่ยังอยู่เคียงข้าง
จิตใจแตกสลายทอดทิ้งทุกสิ่งด้วยไม่อาจทานทนกับการสูญเสียอีกแล้ว
มองดูเขาลูบใบหน้าที่ส่งกลิ่นเน่าเหม็นอย่างไม่สะทกสะท้านด้วยความอาวรณ์สุดหัวใจ
ความเยือกเย็นที่นางเพียรก่อขึ้นในใจถูกหลอมละลายสิ้น
หัวใจรักที่นางเฝ้าบีบบังคับให้มันเต้นเชื่องช้ายามนี้หวนกลับมาเคลื่อนไหวอย่างแท้จริง
คนโง่งมท่านนี้ กับคนโง่งมเช่นนาง ไม่ว่าเมื่อไรก็มักคลาดคลากันซ้ำแล้วซ้ำเล่า
นางไม่อาจยินยอมให้เกิดขึ้นอีก เรื่องราวแสนโศกเศร้านี้ควรผ่านพ้นไปเสียทีเถิด