หวงรักเมียเก่า

เพียงเพราะ ‘ไม่มีหัวนอนปลายเท้า’ อย่างนั้นหรือ… สี่ปีที่คบกันมาถึงไร้ความหมาย

‘ณิชาพัชร์’ รู้ว่าตัวเองดีพร้อมทั้งฐานะ ความสวย และการศึกษา

แต่หากจะยกเรื่อง ‘สกุลรุนชาติ’ ขึ้นมาอ้างแล้วล่ะก็…

เธอคงแพ้ ‘หม่อมราชวงศ์คนนั้น’ ขาดลอยชนิดไม่เห็นฝุ่น

สุดท้าย ‘เตมินทร์’ ก็เลือก ‘คนมาทีหลัง’ แล้วเขี่ยเธอทิ้งลงถังขยะอย่างไม่แยแส

เขาลืมความดีที่เธอทำ ลืมความรักที่เธอก่อ…

ลืม! ทุกเรื่องราวเก่าก่อนที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา!

เขาทิ้งให้เธอจมอยู่กับหยาดน้ำตาและความร้าวราน…

แล้วปล่อยให้เธอมองดูเขาที่ขึ้นชื่อว่าเป็น ‘พ่อของลูกในท้อง’ จับมือผู้หญิงคนอื่นเข้าประตูวิวาห์!

-----

ณิชาพัชร์ยิ้ม หากรอยยิ้มนั้นแห้งแล้งและเจ็บปวดจนอีกคนแทบคว้ามากอด แต่ก็ไม่ทำ…

“นิคงยื้อคุณไม่ได้สินะคะ”

“แต่ถ้าเธอยังอยาก…”

ณิชาพัชร์ยกมือเบรก ความเสียใจถูกกลบทับด้วยบุคลิกเย็นชาแทน แม้ดวงตากลมโตจะรุมเร้าไปด้วยหยาดน้ำตามากมายก็ตาม

“ผู้หญิงอย่างนิ รักศักดิ์ศรีตัวเองค่ะ” เธอตอบฉะฉาน แทบจะลืมผู้หญิงที่ร้องขอความรักจากคน ‘ที่ไม่รัก’ เมื่อไม่กี่นาทีก่อนเลย “นิจะไม่มีวันเป็นเมียน้อยใคร”

“นิ…”

“ถ้ายังอยากมีนิอยู่ในชีวิต ก็จงกล้าที่จะยกย่องเชิดชูนิเป็นเมียตบเมียแต่ง แต่ถ้าไม่… เราก็แค่กลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน”

“...”

ณิชาพัชร์ฝืนใจแข็งทั้งๆ ที่ภายในใจร่ำร้องหาเขาชนิดที่ว่าแทบเป็นแทบตาย

แต่อย่างว่า… ลึกๆ แล้วเธอรักตัวเองมากพอๆ กับรักเขา ดังนั้น เมื่อทุ่มเทให้เตมินทร์แล้วเขาไม่เห็นคุณค่า สิ่งที่เธอพึงกระทำคือ ‘รักตัวเอง!’

“เลิกกันเถอะค่ะ”

-----

หมายเหตุ : โหลดตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อเด้อ ไม่ตรงไทป์จะได้ไม่รู้สึกเสียดายเงินค่ะ

หมายเหตุสอง : นางเอกเรื่องนี้ เก่ง ฉลาด สู้คน ใครชอบนางเอกยอมคน เจ้าน้ำตาจนน่ารำคาญ เรื่องนี้อาจไม่ตอบโจทย์นะคะ

#นางเอกเรื่องนี้เหนือเมฆและร้ายมากค่ะ