พอกันที! เลิกเป็นสตรีอันดับหนึ่งแล้ว

ทำตัวแสนดีเขาก็ไม่เห็นค่า ถูกคู่หมั้นที่หมั้นหมายกันมาตั้งแต่วัยเยาว์ถอนหมั้นกลางร้านน้ำชา เออ... ให้มันรู้กันไป ไอ้ลูกเต่าบัดซบ ข้าไม่สนเจ้าแล้ว



(แนว feel-good)

-------

เฉินอวี้เจินพ่นลมพรืด ถลึงตาใส่เขา “ปากร้ายอย่างนี้ คอยดูเถอะ...สตรีดีๆ ที่ไหนจะชอบท่านกัน ระวังได้อยู่คนเดียวจนแก่”

เขายิ้มด้วยท่าทีเป็นต่อ “ไม่มีใครชอบข้าก็ไม่เป็นไร ข้าแต่งกับเจ้าก็จบเรื่องแล้ว”

“ท่านถามหรือยังว่าข้าจะแต่งกับท่านไหม”

“สาวน้อย... สมรสพระราชทานอยู่ใกล้แค่เอื้อม ข้าทูลขอคำเดียว” อู๋ห่าวซวนดีดนิ้ว “ชีวิตเจ้าก็ตกอยู่ในกำมือข้าเรียบร้อย”

“โอ้ เช่นนั้นชีวิตข้าต้องมืดมนมากแน่ๆ” เฉินอวี้เจินจิ๊ปากพลางกวาดตามองเขาขึ้นลง ท่าทางราวกับแม่สื่อสูงวัยตรวจดูหญิงสาวที่ไปสู่ขอ จากนั้นส่ายหน้ายิกอย่างรับไม่ได้ “มีสามีที่ไม่รู้จักพูดจาให้เข้าหูอย่างท่าน ข้าต้องตรอมใจตายแน่แท้”

ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก “ไม่ลองก็ไม่รู้”

นางสวนกลับทันใด "ลองบ้านท่านสิ!"


-------