All for you...อาลัว

All for you…
ทั้งหมดก็คือคุณ
เป็นคุณคนเดียวมาโดยตลอด
###########
“ทำไมคุณถึงไม่เคยบอกอะไรฉันเลย ตอนนั้นฉันเป็นภรรยาของคุณนะ เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายด้วย”
สีหน้าอึ้งตะลึงเกิดขึ้นเพียงครู่เดียวก่อนที่มันจะจางหายไป แต่ถึงอย่างนั้นมุมปากกระด้างยังมีร่องรอยของรอยยิ้มจางๆ
“มันไม่ใช่เรื่องที่น่ารู้นักหรอก”
พอเขาตอบออกไปแบบนั้นเธอก็หันตามาถลึงตาแดงก่ำส่งให้ ท่าทางดุเดือดของเธอทำให้น้ำแข็งในใจของปรเมศเหมือนจะละลายหายไปมากกว่าครึ่ง
ไม่ใช่
เธอละลายน้ำแข็งในใจของเขาได้มากยิ่งกว่านั้น
มันทะลวงไปถึงเนื้อแท้ เจาะทะลุเข้าไปถึงหัวใจและจิตวิญญาณที่ไร้ความรู้สึกของเขาอย่างรุนแรงจนชายหนุ่มตั้งรับไม่ทัน
“คุณมีสิทธิ์อะไรมาตัดสินใจแทนฉัน”
“…ผมขอโทษ”
พอเขาเอ่ยออกไปแบบนั้นเธอก็ผงะ หญิงสาวกะพริบตาแล้วเอ่ยเสียงอ้อมแอ้ม
“คุณจะมาขอโทษฉันทำไม”
เขาเองก็ไม่รู้
แต่จู่ๆ ชายหนุ่มก็นึกอยากพูดคำนี้ออกมา แล้วก็อยากพูดมานานแล้วด้วย
“อย่ามาขอโทษฉันนะ”
“…”
“คุณมีสิทธิ์อะไรมาขอโทษฉัน”
ดวงตาคมจ้องมองคนที่…มีชีวิตชีวา แต่ก็…โง่นิดๆ
มุมปากกระด้างกดลึกแล้วค่อยเอ่ยเสียงเรียบ
“ผมไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้นจริงๆ”
“...แล้วคุณจะแต่งงานใหม่ใช่ไหมคะ”
ปลายนิ้วของคนตัวโตหยุดการเคลื่อนไปชั่วครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะส่ายหัว
“ไม่”
“ไม่แต่งได้เหรอคะ พ่อแม่คุณจะยอมเหรอ”
“ก็เรื่องของพวกเขา”
“จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง คุณต้องยอมทำตามที่เขาบอกแน่ เหมือนกับกรณีของฉันไง”
พอปรเมศจ้องสบเข้าไปในดวงตากลม เขาก็เห็นว่าเธอไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูด ผู้หญิงคนนี้เชื่อไปแล้วว่าอดีตสามีที่หย่าไปแล้วของเธอกำลังจะแต่งงานใหม่
“คุณยอมเหรอ”
คิ้วเรียวขมวดมุ่น ตอนแรกเขานึกว่าเธอจะไม่ยอมตอบแล้ว แต่วินาทีต่อมาน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจก็ดังออกมาเบาๆ ว่า
“ฉันมีสิทธิ์อะไร คนอย่างฉัน…จะไปมีสิทธิ์อะไร”
ความเจ็บปวดรวดร้าววาบผ่านดวงตาคม เขาหลุบตาลงมองคนที่ก้มหน้าลงต่ำเพื่อซ่อนสีหน้าที่อ่อนล้าและน้อยเนื้อต่ำใจ เนิ่นนานกว่าที่เขาจะกดริมฝีปากลงบนกระหม่อมเล็ก
“คุณมีสิทธิ์”
“…”
“ผมอนุญาตให้คุณมีสิทธิ์”
“ฉันเมาแล้วจริงๆ”
“…”
“ต้องเมามากแน่ๆ ถึงได้ยินคำพูดบ้าๆ พวกนี้หลุดออกมาจากปากของผู้ชายใจร้ายคนนั้นได้”