คืนรักไม่เคยเลือน

เพราะต้องการประชดชีวิต ฐิตารีย์จึงมอบความบริสุทธิ์ของตนให้ชายแปลกหน้า
ความสัมพันธ์ที่ควรจบแค่คืนเดียวผูกพันเธอกับเขาเอาไว้ด้วยกัน เติมเต็มกัน
แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าความสุขนี้ไม่มีวันยั่งยืน คนที่โหยหาความรักแบบเธอยังพร้อมกระโจนลงไป
กอดความสุขที่เจือความทุกข์เอาไว้แน่น ไม่อาจปล่อยมือ

ฝีเท้าของฐิตารีย์เบาเหมือนแมว เขาแทบไม่ได้ยินความเคลื่อนไหวของเธอ มารู้ว่าเธออยู่ที่ไหนก็เมื่อรู้สึกถึงแรงกดที่ข้างเตียง จากนั้นก็มีสัมผัสเบาๆ อุ่นๆ แตะเข้าที่ข้างแก้มเขา มันเบามากจนหากเขาหลับอยู่เขาคงไม่รู้ตัว
“จะลักหลับฉันเหรอ”
ฐิตารีย์ที่แอบหอมคนหลับสะดุ้งจนเกือบหงายหลังเมื่อถูกทักแบบนั้น เธอที่นั่งคุกเข่าอยู่ข้างเตียงชักเข่าถอยหลังเมื่ออิทธิ์ลืมตามองเธอด้วยแววตากระจ่างใส ไม่มีความง่วงงุนเลยสักนิดเดียว
“หนู...หนู...” โดนจับได้คาหนังคาเขาแบบนี้แล้วจะให้ฐิตารีย์ซึ่งไม่ชอบโกหกตอบว่าอย่างไร หน้าเธอร้อนไปหมด อายจนอยากวิ่งหนี
“มานี่” อิทธิ์ที่ยังนอนตะแคงหันหน้ามาทางฐิตารีย์กระดิกนิ้วเรียก แล้วคนที่ทำผิดก็ค่อยๆ เดินด้วยเข่าเข้ามาจนติดเตียง
อิทธิ์ยิ้มก่อนคว้าต้นคอฐิตารีย์เอาไว้ ดึงเธอเข้ามาหาขณะที่เขายืดตัวขึ้นไป ริมฝีปากของเธอกับเขาประทับกันทันที ก่อนจูบรับอรุณที่แสนอ่อนหวานจะเกิดขึ้นจนฐิตารีย์ยิ้มอย่างพอใจ
“จะลักหลับทั้งทีทำทำไมแค่หอมแก้ม ต้องจูบไปเลยสิ”