Only One รักคุณเพียงหนึ่ง

ฉันรู้...รู้มาตลอด

“กูหมั้นกับอุ่นไอไม่ได้ กูเห็นน้องเขามาแต่อ้อนแต่ออก จะให้กูมองเป็นอย่างอื่นได้ยังไง กูทำไม่ได้”

และรู้ดีเลยแหละว่าพี่คลอรีนเขาคิดกับฉันยังไง...

“แล้วเมื่อคืนก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นด้วย สาบานได้”

“ไม่ใช่ว่ากูไม่เชื่อมึงนะ แต่มึงทำคอน้องเขาเป็นรอยขนาดนั้น พูดจนปากเปียกปากแฉะแค่ไหนย่าก็ไม่คิดว่าที่มึงพูดเป็นความจริงหรอก ยิ่งย่าแกโตมากับวัฒนธรรมเดิม ๆ แบบนั้นยิ่งพูดยาก”

“ไอ้เหี้ยเอ้ย! มันเวรกรรมอะไรของกูวะเนี่ย”



“ฮึก”

ฉันได้ยินบทสนทนาเหล่านั้นชัดเต็มสองหู เกิดความรู้สึกเจ็บแปลบในอกพานให้น้ำตามันไหลออกมาอาบแก้มและหลุดสะอื้นไห้อย่างเงียบงันอยู่คนเดียว



ถึงจะชอบมากแค่ไหน...แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่ได้เต็มใจและไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยแบบนี้หมั้นไปก็ไม่มีความหมายหรอกนะ



“พี่รีนไม่ต้องห่วงนะคะ เพราะตอนนี้หนูยังอยู่ในการปกครองของพ่อแม่อยู่ หนูยังทำอะไรตามใจตัวเองไม่ได้ ไว้ถ้าหนูโตมากกว่านี้แล้วหนูจะถอนหมั้นกับพี่แน่ ๆ จนกว่าจะถึงวันนั้นช่วยอดทนไปก่อนนะคะ ทำเหมือนว่าสถานะนี้มันไม่มีอยู่จริงก็ได้ ใช้ชีวิตตามปกติของพวกเราเถอะ”



แอบชอบอยู่เฉย ๆ ก็ดีแล้วแท้ ๆ ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ด้วยนะ



“หนูจะอยู่เฉย ๆ ไม่ทำตัวให้พี่มีปัญหาแน่นอนค่ะ”



มัน...จบแล้วล่ะ

'ความรักของฉัน'