สะดุดรัก รุ่นพี่นักตบ

ดาวประกายหรือฟูตาบะ เออิมิ สาวน้อยลูกครึ่ง ไทย-ญี่ปุ่น อยู่ๆก็มีพ่อชาวญี่ปุ่นที่เลิกรากับแม่ของเธอตั้งเธอยังไม่เกิด มารับไปอยู่ญี่ปุ่นด้วยกัน จึงได้มาพบกับ คาอิดะ ยูตะ หนุ่มรุ่นพี่มัธยมปลายปีสามที่อยู่ชมรมวอลเลย์บอล เพราะความหล่อ ความสูง ความเก่ง จนทำให้เธอเผลอตัวขอคบกับเขาต่อหน้าประชาชี และที่พีคกว่าก็คือเขาตอบตกลงคบกับเธออย่างงงๆ กลับกลายเป็นว่า ตั้งแต่วันแรกที่มาเรียนเธอก็คว้าหนุ่มรุ่นพี่สุดหล่อมาครอบครองน่าตาเฉย แต่ความรักมันง่ายแบบนี้จริงๆน่ะเหรอ..

****'**'******

ตากลมโตสะดุดไปที่รุ่นพี่คนหนึ่งหน้าตาหล่อเหลา ตัวสูง ผิวแทนเล็กน้อย ความสูงของเขาน่าจะ 190 หรือมากกว่านั้น เธอมองไปที่สาวๆ เห็นได้ชัดว่าพวกนั้นกำลังตามกรี๊ดเขาอยู่ ทีแรกเธอก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่เมื่อเห็นเขาตบลูก เหมือนโลกของเธอได้หยุดหมุนไปชั่วขณะ แรงตบด้วยพละกำลังมหาศาลขนาดนั้น ซึ่งถ้าเธอได้รับลูกนั้นเข้า กระดูกของเธอคงจะแตกละเอียดแน่ๆ

“นี่มัน!”

ปากจิ้มลิ้มพึมพำ ใช่แล้วรุ่นพี่คนนั้น เหมือนมาก เหมือนเขา เขาหลุดออกมาในอนิเมะใช่ไหม...เขาเหมือนตัวละครที่เธอแอบปลื้มราวกับหลุดออกมาจากการ์ตูนที่เธออ่าน

สาวน้อยตกอยู่ในภวังค์ มองไปยังรุ่นพี่คนดังกล่าวตาไม่กะพริบเธอชอบวอลเลย์บอลมาก ชอบมันตั้งแต่ที่ได้อ่านมังงะกีฬาเรื่องหนึ่ง แต่เธอที่ไม่ชอบให้ตัวเองเหนื่อยหอบและทักษะในการเล่นกีฬาต่ำสุดๆ จึงตัดใจไม่เข้าชมรมนี้ จึงพอรู้ว่าตำแหน่งที่เขาเล่นนั้นเป็นตำแหน่งเอส

“อยู่ตำแหน่งเดียวกันอีก เขาจะเป็นกัปตันด้วยไหมน้า...ถ้าใช่นี่เหมือนสุดๆ”

เธอยืนอยู่ข้างสนาม มองพวกเขาเล่นจนลืมเวลา เธอได้มีโอกาสเห็นลูกตบของรุ่นพี่คนนั้นอีกครั้ง

“สะ...สุดยอด...” ด้วยความที่กำลังตกตะลึงไปกับลูกตบของเขา จึงไม่ได้ระวังตัวเท่าที่ควร ลูกตบเมื่อกี้กระเด็นเข้ามาทางเธอ และสุดท้าย

ตุ๊บ!!

ลูกวอลเลย์บอลอัดหน้าของเธอเต็มๆ มันเป็นลูกที่กระเด็นจากพื้นอีกที แต่ก็รุนแรงพอที่จะทำให้เธอไปนอนนับดาวได้ ตัวของเธอล้มลงนอนแผ่หลาบนพื้น เธอรู้สึกเหมือนมีน้ำอะไรก็ไม่รู้ไหลออกมาทางจมูก หรือจะเป็นเลือดกำเดาไหล ไม่ผิดแน่...เป็นเลือดกำเดาแน่นอน แต่มันไม่ทำให้เธอสนใจ มากกว่ารุ่นพี่คนนั้นที่เข้ามาดูอาการของเธอ พระเจ้า...ยิ่งได้เห็นหน้าเขาชัดๆ ยิ่งทำให้หัวใจของเธอเต้นระรัว คนอะไร...ทำไมถึงได้หล่อขนาดนี้

เธอลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว มือทั้งสองกุมจมูกที่ยังคงมีเลือดไหลออกมาเรื่อยๆ รุ่นพี่คนนั้นจ้องมองมาที่เธอไม่วางตา สีหน้าของเขานิ่งเฉย แววตาเฉยชา อยู่ใกล้แค่นี้ แต่เหมือนมีกำแพงแผ่นหนากันเธอและเขาเอาไว้ แต่เธอก็ยังมองเขาอย่างหลงใหล ความรู้สึกชอบอย่างรุนแรงแบบนี้เธอเพิ่งจะรู้สึกเป็นครั้งแรก หรือจะพูดให้ถูกก็คือเธอไม่เคยรู้สึกชอบผู้ชายคนไหนมาก่อนเลยในชีวิต แต่เขาต่างออกไป

“ได้โปรดช่วยคบกับฉันเถอะค่ะ!” เธออยากตะโกนออกมาแบบนี้ดังๆ แต่เอ๊ะ...เดี๋ยวนะ ทำไมทุกคนต่างส่งเสียงฮือฮา เธอแค่ตะโกนในใจไม่ใช่เหรอ ไม่นะ...แล้วไอ้หัวนี่ก็รู้สึกมึนขึ้นเรื่อยๆ ให้ตายสิ

“ได้สิ...”

“หา!” ดาวประกายงุนงงเล็กน้อย รุ่นพี่คนนั้นบอกว่าได้สิงั้นเหรอ เห...ตายแล้ว เมื่อกี้เธอตะโกนออกมาจริงๆ งั้นเหรอ! และเขาตอบตกลงคบกับเธองั้นเหรอ…!!

“เห.................!!!!!!” เสียงผู้คนในโรงยิมต่างอุทานออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน และนั่นก็ยิ่งตอกย้ำให้เธอรู้สึกอยากจะมุดแผ่นดินหนีให้รู้แล้วรู้รอด...