เผลอใจรักจนได้

"เรามีเรื่องต้องคุยกัน เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน พี่ไม่ได้ตั้งใจ"

"พี่หมายความว่ายังไง"

"คือพี่แค่เผลอที่ทำแบบนั้นลงไปแต่เธอไม่ต้องห่วงพี่จะรับผิดชอบเธอเอง"

"รับผิดชอบยังไง ด้วยการแต่งงานงั้นเหรอ"

"ใช่ เราสองคนจะแต่งงานกัน"

"หนูขอถามคำเดียว พี่รักหนูบ้างไหม พี่รักหนูเหมือนที่หนูรักพี่บ้างไหม"

หล่อนตัดสินใจถามด้วยความหวังว่าคำตอบจะตรงตามที่ใจต้องการแต่เมื่อเขาพูดออกมาเหมือนสวรรค์ล่มตรงหน้าหมดสิ้นซึ่งความสุข น้ำตาคลอเบ้าจุกไปหมดทั้งใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"รักสิ แต่พี่รักเธอเหมือนน้องสาว"

ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าสายรุ้งคิดกับตนเองมากกว่าพี่ชายในเมื่อหล่อนแสดงออกขนาดนั้นแต่ปัญหามันอยู่ที่เขาเอง รู้สึกสับสนกับความรู้สึกไม่รู้ว่ารักเธอแบบไหนกันแน่ระหว่างพี่น้องกับคนรักจึงไม่อยากให้ความหวังเลยบอกไปว่ารักเธอเหมือนน้อง

"แล้วพี่จะมารับผิดชอบหนูทำไมถ้าไม่ได้รักแบบคนรัก"

"เพราะเมื่อคืนพี่ไม่ได้ป้องกันเดี๋ยวเธอท้องขึ้นมาจะเป็นเรื่องใหญ่"

"แค่นี้ใช่ไหม แค่นี้ใช่ไหมที่ทำให้พี่ตัดสินใจรับผิดชอบหนูงั้นพี่ก็รู้ไว้เลยว่าไม่ท้องเพราะมันอยู่ในระยะปลอดภัย แล้วไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้นหนูไม่ต้องการ"

หญิงสาวตะโกนใส่หน้าคนใจร้ายก่อนที่จะวิ่งเข้าไปร้องไห้ในห้องน้ำด้วยความเสียใจ คิดว่าเขาจะรับผิดชอบตนเองเพราะรักเหมือนที่หล่อนยอมเขาก็เพราะว่ารักคำเดียวไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบหรือเผลอ ปล่อยให้ไอหมอกนั่งคอตกอยู่บนเตียงเพียงลำเพียงพังมองประตูห้องน้ำด้วยความรู้สึกสับสน ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดีที่ไม่ต้องรับผิดชอบสายรุ้งด้วยการแต่งงาน

**********************************************************************
"โอเคไม่ไปก็ไม่ไป เมียนอนไหนผัวนอนนั่น"

"อ้ายยยยย หยุดพูดนะ ไม่มีผัวไม่มีเมีย เราเป็นแค่พี่น้อง"

"สายรุ้ง พี่ขอโทษ ถ้าพี่จะบอกว่าจริง ๆ แล้วพี่ไม่ได้รักเธอแบบน้องสาวเธอจะเชื่อไหม"

"ไม่เชื่อ! หนูไม่เชื่อพี่เด็ดขาด"

"แต่พี่ไม่ได้รักเธอแบบน้องสาวจริง ๆ พี่รักเธอแบบคนรัก"

เขาส่งสายตาเว้าวอน พูดทุกอย่างจากใจจริง ๆ แต่หญิงสาวกลับส่ายหน้าปฏิเสธ

"ไม่ต้องพูด ไม่เชื่ออะไรทั้งนั้น ที่พูดมาทั้งหมดเนี่ยเพราะอยากให้หนูกลับบ้านกับพี่ใช่ไหม ตอนเช้าบอกว่ารักแบบน้องสาวตกเย็นบอกว่ารักแบบคนรัก หนูไม่เชื่อพี่หรอกไม่ต้องมาหลอกกันให้เสียเวลา"

"โธ่ สายรุ้ง ตอนเช้าพี่ยังไม่รู้ใจตัวเองแต่ตอนนี้พี่รู้แล้ว หลังจากที่เธอหายไปพี่เหมือนคนบ้า กลัวไปหมดทุกอย่าง มันทำให้พี่รู้ว่าจริง ๆ แล้วพี่รักเธอ"

"เหอะ คิดว่าพูดแบบนี้แล้วหนูจะเชื่องั้นเหรอ ไม่มีทาง"

ปัง! หญิงสาวตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มด้วยอารมณ์โกรธแล้ววิ่งเข้าห้องนอนก่อนจะปิดประตูเสียงดังใส่หน้าคนใจโลเล ตอนเช้าพูดอีกอย่างตอนเย็นพูดอีกอย่าง หล่อนไม่มีทางเชื่อหรอกว่าเขาจะรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ ที่พูดมาทั้งหมดเพราะอยากให้หล่อนกลับบ้านด้วยก็เท่านั้นแหละ พอกลับไปถึงที่บ้านเขาก็เปลี่ยนคำพูดอีก