พิศวาสอำพราง

“ถ้าทำให้ผมพอใจได้ ผมอาจจะช่วยคุณก็ได้นะพลอย แต่อย่าลืม ทำไปแล้ว คุณจะไม่มานั่งเสียใจมันทีหลัง”
น้ำเสียงอ่อนโยนลงแต่คำพูดก็ยังเชือดเฉือนใจอยู่ดี ตฤณยื่นมือสัมผัสเบาๆนิ้วมือเกลี่ยแกมเนียนไล้นิ้วโป้งลงกับกลีบปากหวาน พลอยไพลินหลับตาลงอย่างสะกดอารมณ์ แต่ความต้องการมากมายที่มีไม่อาจหยุดยั้งได้ มือน้อยยกขึ้นจับมือหนาที่ไล้ริมฝีปากบางนุ่มอยู่ ก่อนจับมือเขาวางที่ไหล่เนียน ดวงตาสวยหวานสบตาคู่คมเนิ่นนานเหมือนชั่งใจ ไม่มีคำพูดใดๆหลุดจากปากใคร มีเพียงลมหายใจกรุ่นร้อนของกันและกัน