กับดักรัก บอสเจ้าเล่ห์

“คุณอยากออกไปกับมันเหรอ” หลังจากที่ต่างก็เงียบมาตลอดทาง ปรเมศจึงได้เริ่มเอ่ยเสียงขึ้นมา เมื่อเดินตามหญิงสาวเข้ามายังในตัวบ้าน

“ไม่ใช่ว่าอยากจะออกไปกับใคร แต่พอทำงานเสร็จรู้สึกหิว ก็แค่จะไปหาอะไรกินก่อนกลับ” เธอตอบและเลือกเดินเข้าไปในครัว ตอนนี้เธอชักจะหิวจริงๆ นี่เขาไม่เข้าใจหรือไงว่าเธอยังไม่ได้กินข้าวเที่ยง ต่อด้วยนั่งทำงานทั้งวันและหัวสมองของเธอก็ใช้ไปมากกับการดูโครงการเก่า และฟังเสียงบ่นเสียงตำหนิของอรรถพลที่มีต่อสามีของเธอโดยไม่เกรงใจกัน

“ผมถามว่าคุณอยากจะออกไปกับมันเหรอ” เขาเดินตามหลังบาง ตอนนี้คิดว่าจะคุยกับเธอให้มันรู้เรื่อง ชนาธินาถหันหน้ามาเผชิญกับคนหน้าแดง เธอมองเห็นความเกรี้ยวกราดในสายตาและท่าทางของเขา

“ค่ะ จะเป็นอะไรไปคะ” เธอย้อนคืนเพราะนึกหมั่นไส้กับท่าทางเอาเรื่องของเขา

“ดี ต่อไปคุณก็จะได้รู้ว่าผมไม่อนุญาต คงได้ยินเต็มสองหูแล้วใช่ไหมว่าผมไม่อนุญาตให้คุณออกไปไหนกับใคร โดยเฉพาะผู้ชาย”

“คุณไม่มีสิทธิ์มาห้ามค่ะ”

“มีสิ ถ้าหากว่าผมเร่ิมรู้สึกไม่ไว้ใจขึ้นมา ผมก็พร้อมจะเข้ามาใช้สิทธิ์ของสามีในการป้องกันไม่ให้ภรรยาสวมเขา”

“คุณเมศ!”

“ผมพูดความจริงใช่ไหม”

“คุณพูดเกินไป เรื่องเลวๆ ขนาดไหนฉันไม่เคยคิดจะทำ”

“งั้นเหรอ งั้นมานี่” เขาคว้าเอาข้อมือให้เธอเดินตาม ลากหญิงสาวเข้าไปยังห้องนอน จากนั้นก็เดินตรงไปยังลิ้นชักสักตัว ยื่นเอาภาพถ่ายมาให้กับหญิงสาวดู ชนาธินาถไม่ได้ตกใจกับภาพการนั่งดื่มกาแฟของตนกับอรรถพล หากแต่เธอตกใจที่ภาพพวกนั้นใครช่างกล้าแชะภาพพร้อมกับส่งมาให้กับเขา

“หลักฐานแค่นี้มันเพียงพอที่จะทำให้ผมต้องคิดทบทวนนะโรส คุณจะมาหักหลังผม สวมเขาผมไม่ได้เด็ดขาด”

“นั่งดื่มกาแฟเนี่ยนะคะ” เธอไม่ได้รู้สึกเดือดร้อนอะไรเลยสักนิด และคิดว่าเขาพาลโกรธและไร้สาระเอามากๆ

“ก็จะให้ขนาดไหนล่ะ ต้องให้เห็นเดินออกมาจากโรงแรมกันหรือไง” ความโมโหทำให้เขาโพล่งออกไปอย่างเหลืออด และมือบางก็ฟาดไปยังใบหน้าของเขาด้วยความรวดเร็วเช่นกัน และเขาก็คว้าข้อมือเธอไว้มั่น

“คุณมันบ้า!”

“ใครเป็นผมก็ต้องบ้าทั้งนั้นแหละ” เขาดันร่างบางไปยังกำแพง นำมือสองข้างวางขวางเธอไว้ “แต่เรื่องนี้มันเกินไปค่ะ คุณเห็นแค่ภาพถ่ายเหล่านี้ มันไม่ได้มีอะไรเลย”

“มีสิ คุณไม่เคยบอกผมว่าออกไปหาไอ้นี่ คุณกับมันแอบคบหากันใช่ไหม” น้ำเสียงกร้าวของเขามีอำนาจพอที่จะทำให้เธอรู้สึกไม่ดีเอาได้

“ทุเรศสิ้นดี ใครเป่าหูคุณคะ”

“มันไม่ทุเรศหรอก ทำงานด้วยกันมาก ใกล้กันมากมันก็เลยต่อติดง่ายใช่ไหม ในเมื่อคุณไม่เคยให้ความสนใจคนอย่างผมเลย นี่ถ้าคุณย่าไม่บังคับให้แต่งงาน คุณก็คงยังผลักไสผมอยู่เช่นเดิมนั่นแหละ หรือจะเถียง!” นอกจากเสียงของจะดังสุดกู่แล้ว การทุบกำปั้นไปข้างยังกำแพงข้างใบหน้าสวย นั่นก็ทำให้เธอถึงกับสะดุ้งตกใจกับอาการก้าวร้าวของเขา ที่เธอไม่เคยคิดว่าเขาจะเป็นได้ขนาดนี้

เขากำลังระบายความน้อยเนื้อต่ำใจให้เธอได้ยินและสัมผัสถึงความเจ็บปวดของผู้ชายตัวใหญ่

“ไม่จริงสักหน่อย ฉันก็เปิดรับคุณแล้วนี่คะ ทุกอย่างมันก็ต้องใช้เวลาทั้งนั้น คุณจะให้จู่ๆ ชอบปุ๊บรักปั๊บแล้วกระโดดขึ้นเตียงงั้นเหรอ” เธอเจ็บใจเขาเช่นกันที่กล้าคิดแบบนั้นกับเธอ “ถ้าทำได้ก็ดี!”



* * *



นิยายชุด วาระแห่งรัก



เรื่อง 1. กับดักรักบอสเจ้าเล่ห์ (ปรเมศ & ชนาธินาถ )



เรื่อง 2. แก้วตาของอารีย์ ( ภูมิพัติ & อารีย์ )