ชำรักแค้นโฉมงาม

นาง... ติดหนี้ไม่ใช้ หลอกลวงแม้กระทั่วผู้พิการ
ซ้ำยังหนีการเข้าหอ
งานนี้ต้องลากตัวมา 'ชำรัก' ให้สาสมเท่านั้น!
---
"หยุดนะ ท่านจะทำอะไรน่ะ" เยี่ยนฟางโวยวายทั้งทุบกำปั้นใส่หน้าอกเขา แต่เขาก็จับมือนางไว้ได้ทัน
"ข้าจะทำให้เจ้ารู้ฐานะที่แท้จริงของตัวเองน่ะสิ" บอกแค่นั้นเขาก็จุมพิตนางอย่างดูดดื่มเร่าร้อน
เยี่ยนฟางเบิ่งตากว้างด้วยความตกใจ เขากอดนางไว้แนบแน่น จนอกของนางแนบชิดกับอกกว้างที่แข็งแกร่งของเขา จุมพิตของเขาราวกับจะสูบเอาพลังชีวิตของนางไป เพราะนอกจากความดูดดื่มเร่าร้อนแล้วยังเปี่ยมล้นด้วยความวาบหวามรัญจวน
ลิ้นชื้นจัดเจนที่แทรกเข้ามาในช่องปากนำความอุ่นซ่านและความวาบหวามมาสู่ นางเคยฝันวาบหวิวแบบนี้มาก่อน เพียงแต่ในความฝันกับเรื่องจริงมันแตกต่างกันมาก
กระไออุ่นจากร่างกายของเขา กลิ่นกายหอมสะอาด และความจัดเจนของลิ้นชื้น ทำให้นางคิดอะไรไม่ออก สมองเบลอไปหมด ทั้งยังรู้สึกร่างกายไร้เรี่ยวแรง และหัวใจของนางก็เต้นระรัวราวกับเสียงกลอง
เยี่ยนฟางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณชายตงหยางถอนริมฝีปากไปเมื่อไหร่ รู้แต่ความรู้สึกยังค้างอยู่ที่ริมฝีปาก