อัปสรอสูร

“คุณเลียม เอ่อ...คุณแน่ใจแล้วเหรอคะว่าจะทำอย่างนั้นกับฉันจริงๆ น่ะเหรอคะ” อัปสรสวรรค์เอ่ยถามเสียงสั่น เธอไม่แน่ใจนักว่าสามีหนุ่มจะกล้าทำอย่างที่เขากำลังพูดกับผู้หญิงหน้าตาอัปลักษณ์อย่างเธอได้จริง โดยไม่นึกสะอิดสะเอียดหรือตะขิดตะขวงใจอะไรเลย
“แล้วทำไมผัวจะนอนกับเมียไม่ได้ล่ะ ในเมื่อเราสองคนก็แต่งงานอยู่กิน ด้วยกันมานานหลายเดือนแล้วนะแองจี้แต่เราสองคนยังไม่เคยเข้าหอกันเลยสักครั้ง” เลียมส่งสายตาจริงจังย้อนถามภรรยาสาวที่นั่งตัวเกร็งอยู่บนเตียงอย่างไม่เข้าใจ
“ก็...ฉันไม่ได้สวยเหมือนอย่างสาวๆ ของคุณนี่คะ ฉันทั้งน่าเกลียด ทั้งน่าขยะ...อุ๊บ!” ยังพูดอธิบายไม่ทันจบประโยคร่างหนาก็รั้งร่างเล็กเข้าไปกอดพร้อมระดมจูบคล้ายต้องการย้ำให้เธอมั่นใจว่า เขาไม่เคยนึกรังเกียจรังงอนเปลือกนอกของเธอเลยแม้สักครั้งและถึงแม้ว่าเรื่องที่นารีเขียนไว้จะไม่ใช่ความจริงเขาก็จะยินดีใช้ชีวิตคู่กับอัปสรสวรรค์ไปจนแก่เฒ่าเพราะเขามั่นใจแล้วว่าเธอคือคนพิเศษสำหรับเขา
“ทีนี้คุณยังมีอะไรค้างคาใจ เกี่ยวกับความรู้สึกของสามีคนนี้อยู่อีกไหมหืม...” เขาผละหน้าออกมาจ้องสบนัยน์ตาสีดำขลับแล้วเอ่ยถามเสียงพร่า