ดอกหญ้าในจวนทอง 認真(认真) Grass flowers in a beautiful house

เพียงเพราะรับคำท้าจึงได้ย้อนมาถึง 3000กว่าปี ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นสาเหตุให้ผู้อื่นปลืดชีพ เธอจะกลับไปยุคของตนเองได้หรือไม่ หรือต้องทิ้งร่างกายและหัวใจไว้ที่ราชวงศ์ถัง

เธอรับมาจากมือของซุนหย่งอี้ดูยังใหม่อยู่เมื่อเทียบกับหนังสือบนชั้นที่เธอเคยไปดูเพียงแต่มีรอยหักงอจากการพับครึ่ง
แค่เธออ่านไปได้ไม่กี่บรรทัดและพยายามปรับความเข้าใจกับเนื้อหาสาระของมันอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะพลิกหน้าใหม่อย่างไม่สนใจเนื้อความ ภาพประกอบที่ปรากฏในแผ่นที่หกทำให้จางหมิ่นเข้าใจแจ่มแจ้งว่าหนังสือที่ซุนหย่งอี้ยื่นให้กับตนนั้นคือหนังสือ
‘ปลุกใจเสือป่า!’

“จะดีหรือ?” เขาต้องตะลึงพรึงเพริดเมื่อจู่ๆ มือน้อยแสนนุ่มที่ลูบไล้จากแผงอกลงช่องท้องจะพลิกตัวทาบทับตัวเขาและเริ่มใช้ริมฝีปากจุมพิตที่ผิวกายสลับกับฝ่ามือลากไล้แผ่วเบาและไล่ลงไปจับมั่นกับท่อนเนื้อผิวขรุขระนั่น
“ไม่ลองจะรู้ได้ยังไงว่าดีหรือไม่? ถ้าข้าทดลองทำกับพี่แล้วพี่รู้สึกว่ามันไม่ดี อึดอัด จุกอกหรือช่วงท้องหรืออะไรก็ตามที่พี่ไม่ชอบใจ พี่ค่อยเอ่ยปากบอกข้าก็ยังไม่สาย”
“พี่หย่งอี้จะให้ข้าหยุดไหม ถ้าพี่คิดว่ามันไม่ดี” ซุนหย่งอี้ผงกศีรษะขึ้นตอบด้วยเสียงกระเส่า
“ไม่…ข้ารู้สึกดีมาก”
******นิยายนี้เป็นดราม่าเล็กน้อย หวานนิดๆ และหงุดหงิดตัวละครหน่อยๆ ฝากผลงานใหม่ด้วยนะคะ ดอกหญ้าในจวนทอง