A Brave Heart หัวใจเพชรแท้

“เปล๊า” เขารีบตอบเสียงสูง “เพียงแต่เธอดู... ไม่เหมือนเวลาอยู่ที่โรงเรียนเลยเนอะ”
อ้อ...
จู่ ๆ ฉันก็คิดขึ้นมาได้ นายกวินทร์คงจะอึ้งที่ฉันดูไม่ใช่ ‘ยัยทอม’ ตามที่คนที่โรงเรียนแซวกัน
ถึงฉันจะไว้ผม (ซอย) สั้น แต่ตัวฉันในวันนี้ซึ่งอยู่ในชุดไปรเวท อยู่ในชุดมินิสเกิร์ตแบบผู้ญิ้งผู้หญิง แถมยังแต่งหน้าอ่อน ๆ และใส่ที่คาดผมน่ารัก ซึ่งฉันหมายถึง... ฉันมั่นใจว่าน่ารักในระดับหนึ่งน่ะนะ = =”
“เธอดู... เอ้อ... ไม่อยากจะเชื่อ”
เขายังคงพูดต่อไป
“ย่ะ ขอบใจ”
ฉันกระแทกเสียงแล้วเดินผ่านเขาไป ปล่อยให้เขามองแบบงง ๆ ปนเขิน ๆ