วาสนารักจูเชว่ (ต่อให้ท่านร้ายข้าก็จะรัก)

นางงดงามเย้ายวน ทรงเสน่ห์แห่งสตรี แต่ไฉนความงามที่มีไม่อาจทำให้ปรารถนารักสมหวัง

เมื่อนางปักใจรักบุรุษผู้หนึ่ง หวังว่าความงดงามเย้ายวนจะตรึงใจให้เขามองมาที่ตน

แต่ความเป็นจริงเขากลับมองเลยผ่านไปหาใครอีกคนที่งดงามน่าถนอม

หากจะขอลงสนามสู้ซักตา หากเทพแห่งโชคชะตามิกลั่นแกล้ง

หากความจริงใจอย่างเดียวไม่อาจได้มาครอบครอง นางก็ขอใช้เล่ห์กลดลให้ด้ายแดงมาบรรจบกัน…



“ข้าไม่อาจตอบรับน้ำใจเจ้าได้ และยิ่งไม่อาจให้ความหวังเจ้าได้ ตอนเด็กข้าเห็นเจ้าเป็นน้องสาวเช่นไร ยามนี้…ข้าก็ยังเห็นเจ้าเป็นน้องสาวเช่นนั้น ไม่อาจมีความรู้สึกใดก่อเกิดมากกว่านี้ได้“ น้ำเสียงของชางอี้เฉินเต็มไปด้วยความมั่นคง แววตาสงบนิ่ง สำหรับเขาแล้วการชัดเจนกับต้วนลี่เซียนและไม่ให้ความหวังนางคือความหวังดีที่เขามีให้นาง ดวงตางดงามของต้วนลี่เซียนสั่นระริก หัวใจนางเจ็บช้ำกับการปฏิเสธตรง ๆ ของบุรุษที่นางเฝ้ารอ นางเคยคิดว่ายามโตมาหากชางอี้เฉินได้เห็นนางอีกครั้งเขาต้องหวั่นไหวต่อความงามที่นางมีแน่ แต่ตอนนี้ความงามที่มีไม่อาจช่วยอะไรนางได้เลยหรือ ?

”ท่าน…รักถงลี่เค่อจือหรือ ?”

“…”

“หากท่านไม่ได้รัก…”

“ตอนนี้ยังไม่ใช่ แต่เค่อจือพิเศษสำหรับข้า” ชางอี้เฉินเอ่ยเสียงเรียบ สำหรับเขาและถงลี่เค่อจือจะเรียกว่าความรักเลยไหมเขายังไม่มั่นใจแต่สำหรับเขาองค์หญิงแห่งซีเป๋อพิเศษมากกว่าสตรีอื่นใด ต้วนลี่เซียนยกยิ้มเศร้า นางหลับตาลงเมื่อได้รับการปฏิเสธตรง ๆ ของชางอี้เฉิน ภายในใจนางเต็มไปด้วยความไม่ยอมรับ นางเฝ้ารอมากเนินนาน ไม่อาจยอมรับและตัดใจได้เพียงชั่วข้ามคืน ร่างบางลุกขึ้นยืนมือบางกำเข้าหากันแน่นเต็มไปด้วยความชอกช้ำสุดหัวใจ

“ต่อให้ท่านปฏิเสธข้า ต่อให้ท่านไม่ต้องการข้า ต่อให้เฒ่าจันทราผูกด้ายแดงท่านกับผู้อื่น แต่ข้า…จะไม่มีทางยอมแพ้เด็ดขาด”

“…”

“ข้าต้วนลี่เซียนจะไม่ตัดใจจากท่านเด็ดขาด”

“…”