พันธะร้าย จอมอสูร

“ไม่ ไม่มีวันถ้าต้องนอนกับผู้ชายเลว ๆ อย่างคุณ ถ้าฉันยอมตายซะยังดีกว่า” เมื่อเห็นว่าตัวเองไม่น่าจะรอดโดนปราณยุตขย้ำบนเตียงนุ่มวาสิตาก็เริ่มหาทางรอดทันที แม้ต้องแลกด้วยชีวิตเธอก็ยอม
“นี่เธอรังเกียจฉัน มากกว่าที่ฉันคิดไว้เสียอีกนะวาสิตา” ปราณยุตกล่าวกับวาสิตาพร้อมรอยยิ้มที่ยากจะคาดเดา
“ใช่ฉันเกลียดคุณ แล้วก็เกลียดมากด้วยจำไว้” วาสิตากล่าวเสียงดังออกไปเพื่อหวังให้มันแทงใจดำหนุ่มใหญ่
“นี่เธอกำลังพูด ว่าเกลียดผัวตัวเองอยู่นะวาสิตา” ปราณยุตกล่าวออกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะดังลั่น ก่อนจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระจากวงแขนกว้าง และเดินมานั่งมองวาสิตาที่เตียงนอนด้วยแววตาที่หลากหลายความรู้สึกที่ยากจะเดาออก
“คุณหัวเราะทำไมไม่ทราบ” เมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายกำลังหัวเราะตน วาสิตาก็ไม่มีทางที่จะยอมให้มันเป็นแบบนั้นเธอจึงโพล่งถามออกไปทันทีด้วยความโมโห
“ก็ฉันขำเธอวาสิตา ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าเธอจะเกลียดฉันมากแค่ไหน แต่หน้าที่ของเธอคือเป็นเมียของฉัน แล้วเธอก็ต้องทำให้ฉันพอใจให้มากที่สุดจำไว้” ปราณยุตมองใบหน้าหวานของผู้เป็นภรรยา ก่อนจะมองที่เตียงนุ่มก่อนจะใช้ฝามือตบเบา ๆ เพื่อสื่อออกมาว่าหน้าที่ความเป็นเมียของวาสิตาคือการอยู่ที่เตียงนอนแสนนุ่มกับตน
..........................................................................................................

ทดลองอ่านก่อนตัดสินใจซื้อ ขอให้มีความสุขในการอ่านนะคะ/จารุภา