ในบ่วงพิศวาส

เพราะคำว่าไม่คู่ควรเธอจึงทอดทิ้งเขา โดยที่เขาไม่เคยรับรู้ถึงเหตุผล
เพราะคำว่ารักปนแค้นเขาจึงยังเฝ้ารอ กระทั่งวันหนึ่งทั้งคู่ได้กลับมาพบกัน
เขาเข้าหาเพื่อจะเอาคืน ส่วนเธอหนีหน้าเพื่อไม่ให้ใจตัวเองบอบช้ำ แต่สุดท้ายทั้งสองก็ไม่อาจหนีจากบ่วงพิศวาสไปได้

---------ในบ่วงพิศวาส------------

ริมฝีปากอิ่มของเธอยังคงนุ่มและหวานฉ่ำเหมือนครั้งแรกที่อัตถ์ได้ลิ้มลอง แม้มันจะผ่านมานานแล้วแต่เขาก็ยังคงจดจำความรู้สึกของจูบแรกได้เป็นอย่างดี แต่ความอ่อนโยนก็เกิดขึ้นเพียงครู่เดียวก่อนที่ความป่าเถื่อนจะเข้ามาแทนที่อีกครั้ง และสลับกันไปแบบนี้จนทรายแก้วยากจะรับมือ
ใช่ว่ามีเพียงอัตถ์เท่านั้นที่ยังคงจำจูบแรกได้ทรายแก้วเองก็จำได้และโหยหามันเช่นกัน แต่เธอก็เลือกที่จะออกมาจากชีวิตของอัตถ์นั่นก็เพื่อให้ชายหนุ่มได้พบเจอคนที่ดีกว่าเธอ เพราะยังคงรัก แรงต่อต้านของทรายแก้วจึงค่อยๆ ลดลงอย่างลืมตัว และนั่นก็ทำให้อัตถ์เลือกที่จะผลักเธอออกห่าง
“ก็แค่จูบ...แต่ทำไมคุณพี่เลี้ยงถึงอ่อนระทวยราวกับขี้ผึ้งลนไฟกับคนไม่เคยรู้จักอย่างผมได้ละครับ แบบนี้มันไม่เท่ากับคุณให้ท่า...”
เพียะ
ยังไม่ทันที่อัตถ์จะได้พูดจบประโยค เตียงตบฉาดใหญ่ก็ดังขึ้นส่งผลให้ใบหน้าหล่อเหลาของอัตถ์หันไปตามแรงตบนั้นทันที ทรายแก้วตบเขาแรงมากจนรู้สึกชาที่มือส่วนอัตถ์ก็เจ็บจนชาไปทั้งหน้าเช่นกัน ชายหนุ่มใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มฝั่งที่ถูกตบพร้อมกับยกมือขึ้นลูบไปด้วย
“คาดหวังอะไร ตบมาผมต้องจูบกลับอย่างนั้นเหรอ” ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างประชดประชัน
“ไม่ค่ะ เพราะจูบคุณมันห่วยสิ้นดี” คำพูดของทรายแก้วยิ่งกระตุ้นพายุอารมณ์ในใจของอัตถ์ให้พวยพุ่ง
“ห่วยแต่มันก็ให้เธออ่อนระทวยได้ไม่ใช่หรือไง ถ้าผมจูบนานกว่านี้อีกสักหน่อย ดีไม่ดีเธออาจเคลิ้มจนลากผมขึ้นเตียงแล้วก็ได้”


สไลกราบขอบคุณล่วงหน้า สำหรับการต้อนรับและยอดโหลดที่มีให้นะคะ