ทัณฑ์เสน่หาลวงใจ

“วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของเรา พี่นนท์ทำไมทำแบบนี้ พี่จะมาเที่ยววันอื่นเมย์ไม่เคยว่า แต่วันนี้เป็นวันสำคัญของเรา” กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมามองคนตรงหน้าที่ยังคงทำหน้าเฉยเมยด้วยสายตาเจ็บปวด
“แล้วไง มันไม่ใช่วันสำคัญของผม” เขาตกใจที่ณิศวรามาที่นี่แต่ก็ตั้งสติได้ทันทำเป็นเฉยเมยไม่ได้รู้สึกผิดอะไร
“ทำไมพี่พูดแบบนี้”
“ทำไมผมจะพูดไม่ได้ มันเป็นวันที่ผมต้องอยู่กับคุณ เสียท่าให้คุณ ผูกมัดกับคุณ เป็นวันที่ผมเสียใจและเจ็บปวดที่สุดที่ได้คุณเป็นเมีย” ยืนขึ้นเต็มความสูงไปยืนอยู่ตรงหน้าร่างบางมองสบตาคู่งามด้วยสายตาดุดันแฝงความรู้สึกมากมาย
“เผียะ”
มือบางตบเข้าไปที่ใบหน้าคมอย่างแรงน้ำตาไหลออกมาเป็นสายเขาได้แต่งงานกับเธอเป็นวันที่เขาเกลียดที่สุด แต่สำหรับเธอนั้นเป็นวันที่เธอมีความสุข ใจดวงน้อยปวดหนึบเหมือนมีมีดนับพันเล่มทิ่มแทงอยู่ ณัฐนนท์ลูบหน้าตัวเองก่อนแสยะยิ้มออกมาอย่างเหี้ยม
“ผมต้องแต่งงานกับคุณทั้งที่ผมไม่ต้องการคุณ”
“ที่ผ่านมาพี่นนท์เคยรู้สึกดีกับเมย์บ้างไหม” เอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“คุณรู้อยู่แก่ใจว่าเราแต่งงานกันเพราะอะไร กลับไป ผมกำลังสนุกไม่อยากอารมณ์เสีย” ขบกรามแน่นมองคนตรงหน้าด้วยสายตาดุดันน่าเกรงขาม น้ำตาของเธอทำให้ใจของเขาสั่นกระตุกไปวูบหนึ่งก่อนกลับมาแข็งกระด้างเหมือนเดิม ณิศวราฉวยโอกาสตอนที่เขาเมาเพื่อจับเขาเป็นสามี

++++++++++++

“ที่ผ่านมาพี่นนท์รู้สึกยังไงกับเมย์ เคยรักเมย์บ้างไหม” ในที่สุดก็ตัดสินใจถามออกไปตรง ๆ ตอนนี้ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว เพราะคำตอบของเขาจะยิ่งทำให้เธอออกมาจากเขาง่ายขึ้น
“…”
ร่างสมส่วนหยุดชงักใจกระตุกวูบอย่างรุนแรงกับถามคำของคนที่อยู่ตรงหน้า ณิศวราพยายามกลั้นน้ำตาบังคับไม่ให้เสียงสั่น ณัฐนนท์ไม่ตอบเอาแต่เงียบมีใบหน้าเข้มมองมาทางเธอด้วยสายตานิ่งเฉยราวกับไม่พอใจแบบนี้ให้คำตอบทุกอย่างกับเธอแล้ว
“ที่เราได้แต่งงานกันไม่ได้เกิดจากความรัก เกิดจากการที่เมย์เอาตัวเองให้พี่ก่อน”
“…”
“ในเมื่อพี่นนท์ไม่ได้รักเมย์ และตอนนี้พี่มีนก็กลับมาหาพี่นนท์แล้ว เราหย่ากันเถอะค่ะ พี่จะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับคนที่พี่รัก เมย์ไม่อยากอยู่แบบรักพี่ข้างเดียวอีกแล้ว” น้ำตาไหลออกมารีบเช็ดออกทันที ไม่อยากร้องไห้ไม่อยากอ่อนแอต่อหน้าเขา

++++++++++++
ขอฝากนิยายเรื่อง ทัณฑ์เสน่หาลวงใจ ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของนักอ่านทุก ๆ ท่านด้วยนะคะ ^^