ลืมเสียเถิด ว่าเคยเป็นหมอ เล่ม4 (จบ)

ตัวอย่างเนื้อหา
“เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะคุณหนู”
เหมยอีที่รอที่เรือนซึ่งเหม่ยจูสั่งให้เตรียมตัวรอไว้ถามทันทีที่เห็นเจ้านายเดินมา
“เข้าห้องก่อน”
เขาไม่อนุญาตให้ออกไปเหม่ยจูก็จะพยายามออกไปเองอยู่ดี นางมิใช่สตรีในยุคนี้ที่จะต้องจำเป็นเชื่อฟังสามีไปเสียทุกเรื่องเพราะจำต้องพึ่งพาสามีเสียหน่อย หากเขาไม่ให้เงินนางใช้เหม่ยจูก็ใช้เงินตัวเองก็ได้ เพราะฉะนั้นเรื่องที่นางต้องออกไปดูของที่กำลังผลิตที่โรงงานนั้นสำคัญกว่าเรื่องไร้สาระของหยางหลงมากโข
“เจ้าเปลี่ยนไปใส่ชุดของข้าเสีย แล้วก็ไปหาชุดบ่าวบุรุษมาให้ข้าเดี๋ยวนี้ ที่สำคัญคืออย่าให้ใครรู้เด็ดขาด”


เหม่ยจูนึกถึงยามที่หยางหลงต้องเผชิญกับความเจ็บปวดเยี่ยงนี้ทุกเดือนก็รู้สึกเคารพความอดทนของเขายิ่งนัก นางได้รับเพียงคราเดียวก็แทบอยากหยิบมีดมาแทงให้สิ้นชีพเสียตอนนี้เพื่อที่จะได้ไม่ต้องทรมานต่อไป
ปึง!
“อาจู!”
เหม่ยจูรู้สึกตัวลอยขึ้นจากพื้น เป็นหยางหลงที่วิ่งเข้ามาอุ้มเหม่ยจูขึ้นจากพื้น แววตาแสนเจ็บปวดของเหม่ยจูทำเอาหยางหลงใจแทบขาด เขามองไปยังเศษกระเบื้องที่แตกบนพื้นก็พอจะเดาออกมานางคงดื่มพิษเข้าไปแล้ว อีกทั้งอาการเจ็บปวดที่นางกำลังเผชิญก็ใกล้เคียงกับที่เขาได้รับทุกเดือน
ไยนางถึงได้ดื้อรั้นเยี่ยงนี้กันหนา เขายอมให้ตนเองตายเสียดีกว่าให้นางมาทนทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวดเยี่ยงนี้
“ปวด ปะปวด ขะ…”
เสียงแหบแห้งดังแผ่วเบาออกจากริมฝีปาดไร้สีเลือด จนหยางหลงต้องเอ่ยขัด
“ไม่ต้องพูดอันใดแล้ว”
เขาจำต้องช่วยเหม่ยจูให้คลายความเจ็บปวดลงเยี่ยงที่นางเคยช่วยเขาแล้วกระมัง


เล่มนี้เป็นเล่มจบแล้วนะคะ และจะมีเล่มพิเศษด้วย แต่เนื้อหาจบตั้งแต่เล่มนี้แบ้ว
ขอบคุณที่ติดตามค่า

ปล ซื้อในapple แพงกว่าน้า แนะนำให้ซื้อจากเว็บค่า