ข้าคือสามี ไม่ใช่ลูก!

ชาติที่แล้วนางตายเพราะคลอดลูก ตั้งครรภ์มาเก้าเดือน อุตส่าห์เฝ้ารอดูหน้าลูกทุกวัน แต่กลับไม่ได้เลี้ยงดู นางทั้งเสียใจและหดหู่ใจมาก

ระหว่างที่วิญญาณของนางล่องลอยไปยังจุดเวียนว่ายตายเกิด ท่านยมบาลก็ให้นางดื่มน้ำแกงยายเมิ่งเพื่อให้ลืมเรื่องราวในชาติก่อนจะได้ไปเกิดใหม่โดยไม่มีเรื่องใดติดค้าง

แต่ให้ตายเถอะ! อย่าเรียกว่าน้ำแกงเลย รสชาติเช่นนี้แม้เป็นวิญญาณก็ยังอยากจะอาเจียน

ใครจะไปรู้ว่าวิญญาณก็อาเจียนได้ด้วย! ระหว่างที่กระโดดลงสะพานไห่เนอ นางก็ขย้อนน้ำแกงยายเมิ่งออกมาพอดี

นางเกิดใหม่มาพร้อมความทรงจำในชาติก่อนแบบไม่ปะติดปะต่อ ตอนเป็นเด็กความจำจากชาติที่แล้วมีค่อนข้างมาก แต่พอเริ่มโตขึ้นความจำก็เริ่มเรือนลาง นางกลัวว่าตัวเองจะลืมเรื่องทั้งหมดจึงค่อย ๆ เก็บสะสมของที่เกี่ยวข้องกับชาติที่แล้ว จนติดกลายเป็นนิสัย เห็นอะไรก็เก็บไปหมด โตขึ้นมาความจำของชาติเก่าก็เริ่มลืมไปมาก นอนหนึ่งคืน ตื่นขึ้นมาก็ลืมไปหนึ่งเรื่อง แต่มีสิ่งหนึ่งที่นางรู้สึกได้ไม่ลืมคือความรู้สึกอยากมีลูกมาก ตอนเป็นเด็กเก็บอะไรมาได้ก็จะเล่นสมมติเป็นลูกของตัวเองตลอด

จนกระทั่งนางเก็บเด็กหนุ่มคนหนึ่งได้ เขาได้รับบาดเจ็บเกือบตาย นางนำเขาไปรักษาจนหายดีและมอบตำแหน่งลูกบุญธรรมให้เขา แรก ๆ เขาก็ยอมรับว่านางเป็นแม่ แต่หลัง ๆ ดูเหมือนเจ้าเด็กนี่จะไม่อยากเป็นลูกนางแล้ว!

อกตัญญูที่สุด ฮือ ๆ ๆ ๆ

.........................................................
หมายเหตุ
ซื้อทางหน้าเวป หรือทาง Play Store (android) ถูกกว่า App Store (Apple) นะคะ