ยอมให้รัก

เธอเจอเขาครั้งแรกที่ศาล แต่ครั้งแรกของเขาคือการได้เจอเธอที่โรงพยาบาล ร่างเล็กแบบบางนั่งอยู่บนรถเข็น ตามลำตัวมีแผลเล็กน้อย ทั้งรอยขีดข่วน รอยจ้ำฟกช้ำดำเขียวที่ท่อนแขน ผมเผ้ายุ่งเหยิง แววตาว่างเปล่ามองไปข้างหน้าแบบไม่มีจุดโฟกัส

ด้วยแรงอารมณ์ของความสูญเสียเขาอยากจะเข้าไปกระชากเธอมาแล้วจับตัวเธอเขย่าแรง ๆ อยากจะถามว่าทำแบบนี้ได้ยังไง ทำไมต้องทำลายชีวิตคนอื่น น้องชายเขาเพิ่งจะสอบติดคณะที่อยากเข้า เรากำลังจะได้ฉลองด้วยกัน แค่เวลาเพียงไม่นานที่เขาวางสายจากน้องชาย ใครจะคิดว่าเสียงที่ได้ยินผ่านโทรศัพท์จะเป็นการพูดคุยกันครั้งสุดท้าย ทำไมต้องเป็นแบบนี้…

ตอนไปถึงที่เกิดเหตุเขาได้ยินแว่ว ๆ ว่าเธออาจเมาแล้วขับหรือเป็นพวกคุณหนูไฮโซเอาแต่ใจ อยากเมาก็เมา อยากขับก็ขับไม่ได้สนใจเพื่อนร่วมโลกคนอื่น แต่พอมาเห็นกับตาเขาไม่รู้ว่าเธอเมาหรือเปล่าเพราะเธอนิ่งมาก นั่งนิ่งเหมือนคนที่ช็อกจากเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิด อยากเข้าไปไล่ให้เธอพาน้องชายมาคืนเขาก็ทำไม่ลง

.
.
.

ใบหน้าคมก้มลงเรื่อย ๆ จนญาณินนั่งตัวเกร็งไม่กล้าขยับ เธอจ้องปากเขาตาไม่กะพริบเหมือนกับที่เขาจ้องริมฝีปากเธอไม่ละสายตา ดวงตาคมกวาดมองหน้าเธอในระยะประชิด เสี้ยวนาทีสุดท้ายก่อนทุกอย่างจะเลยเถิด มือเล็กยกขึ้นดันอกเขา เอ่ยออกมาเสียงแผ่วเบากว่าที่ตั้งใจ

“คุณ อย่าเล่นแบบนี้” เธอเบี่ยงหน้าหลบหลังจากเอ่ยห้ามเขา

“ไม่ได้เล่น เอ๊ย ไม่ได้ตั้งใจ ๆ” กรัณย์กรที่ก็ตกใจกับการกระทำของตัวเองไม่แพ้เธอเช่นกันเอ่ยตอบเสียงอ่อย รีบแก้ตัวลิ้นแทบพันกัน “ขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจนะ จะดูหน้าผากให้ ไม่ได้ตั้งใจจะ…” เขาเว้นเอาไว้ก่อนเอ่ยคำที่พอจะใช้แก้ตัวได้แบบไม่โดนญาณินเกลียด “ฉวยโอกาส”

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
*แนะนำให้ซื้อผ่านหน้าเว็บจะได้ราคาที่ถูกกว่า Apple ค่ะ
สำหรับนิยายเรื่องนี้จะเป็นแนวฟีลกู๊ด ไม่ดราม่าเยอะ อ่านแล้วถูกใจแวะมารีวิวกันได้น้าา

ฝากติดตามด้วยนะคะ
มีณา