ซ่านรักซากุระเดือนห้า

“นิญาดา” ถูกหัวหน้างานกลั่นแกล้งไม่เลิก เธอจึงต้องเอาคืนให้สาสม และเขาคือเครื่องมือในการแก้แค้นครั้งนี้ “เตชิน” หนุ่มหล่อตัวท๊อป สาวน้อยไม่รู้เลยว่าเขา คือ “คราสโนวาตัวพ่อ!” เขาจะถูกเธอใช้เป็นอาวุธในการห้ำหั่นกับหัวหน้า หรือเธอกันแน่ที่จะถูกเขาจับกิน! ไปติดตามกันค่ะ

.....................................................................................................................

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉะ ฉันเดินไหว”
นิญาดาตั้งใจแกล้งให้เหมือนคนเมาอย่างไร้สติที่สุด ทางเดินที่ทอดสู่อาคารพัก ปูด้วยหินภูเขาที่ถูกวางไว้เพียงหยาบ ๆ เท้าที่แกล้งเดินโงนเงนกลับสะดุดหินจริง ๆ

ว้ายยยยย !

คนสะดุดหิน คะมำไปข้างหน้า ดีที่มือใหญ่คว้าไว้ได้ทัน ร่างบางจึงปะทะอกกว้าง แทนก้อนหินเบื้องล่าง
ตาคมกริบ วาวโรจน์ ในเงามืด ร่างบางในอ้อมแขนแกร่งสั่นน้อย ๆ หัวใจหญิงสาวหล่นวูบลงไปที่ตาตุ่ม ดวงหน้าละมุน หลบสายตาคมกริบ มือเล็กดันอกแกร่งให้ห่างออก
“ปล่อยค่ะ เดินเองได้”
หญิงสาวเผลอขึ้นเสียง ลืมสนิทว่าตนเองต้องแกล้งเมา อาจารย์หนุ่ม มองคนออกคำสั่งให้ปล่อย เขายิ้มเย็นก่อนจะตวัดมือหนาช้อนร่างบางให้ลอยขึ้นจากพื้น

อ๊ายยยยยย !

คนถูกช้อนให้ลอยขึ้นจากพื้นคว้าคอคนอุ้มยึดไว้ไม่ให้ตก หน้าน้อย ๆ ซบอกแกร่งจนได้กลิ่นอายของบุรุษ หล่อนใจเต้นตึกตัก ใบหน้าร้อนผ่าว
ยิ่งเขาไม่พูดหล่อนก็ยิ่งกลัว หัวใจเริ่มเต้นถี่ขึ้น กลัวจนไม่กล้าสบตาคม ๆ นั่นเพราะคนที่หล่อนเล่นด้วยคนนี้ไม่ใช่หมูอย่างที่คิด แต่เป็นราชสีห์ หล่อนควรจะแกล้งเมาแล้วดำเนินไปตามแผนหรือจะยอมแพ้
กว่าจะรู้ตัว ร่างสูงสง่าก็อุ้มหล่อนมาจนถึงหน้าห้องพัก แผนที่วางเอาไว้ใกล้จบแล้ว
นิญาดาลอบถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเขาบรรจงวางร่างเธออย่างอ่อนโยนที่หน้าห้อง

“ขอบคุณค่ะ”
เจ้าของห้องกล่าวขอบคุณ พลางชำเลืองมองที่พุ่มไม้หน้าห้อง หวังว่าภีมกับพี่เกดคงจะทำตามแผนที่วางเอาไว้เรียบร้อยเช่นกัน
นิญาดาแปะคีย์การ์ดลงบนประตู

คลิก!

เสียงกลไกคลายล็อก มือบางจับลูกบิดประตู มือหนาโอบจากด้านหลังทาบทับลงอย่างรวดเร็ว
หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวหันขวับไป ก่อนที่จะเอื้อนเอ่ยคำใด ปากบางถูกประทับด้วยปากร้อนระอุของชายหนุ่ม หญิงสาวตาลุกวาวด้วยความตกใจกับจูบครั้งแรกในชีวิต

ในขณะที่นิญาดาทำอะไรไม่ถูก มือหนาของเขาก็กระชากเอวกลมแนบชิดท่อนกายกำยำ ส่วนมืออีกข้างจับหมุนลูกบิดประตูเปิดออกแล้วผลักร่างในอ้อมกอดเข้าไปในห้องพร้อมกับจูบที่ร้อนแรงและหนักหน่วงยิ่งขึ้น

เมื่อประตูปิดลง สองร่างที่ซ่อนในพุ่มไม้หน้าห้องรีบกระโจนออกมา ทั้งคู่พยายามกัดปากตัวเองไม่ให้ส่งเสียงกรี๊ดกับภาพที่เห็นเมื่อครู่
“เจ๊! ทำไงดี พี่สาวโดนอาจารย์เตชินเขมือบแน่ ๆ โอ๊ย ตายแล้ว! เตชินผู้เยือกเย็น กลายเป็นปีศาจร้อนรักไปได้ไงเนี่ย ตาย! ตาย! ตาย!”
ภีมร้อนใจไม่คิดว่าแผนการเล่น ๆ แค่ต้องการถ่ายภาพชอตเด็ดไปเย้ยหัวหน้าจะบานปลายจนถึงขั้นเป็นเรื่องบนเตียง

“เออ พี่ลืมบอกพวกเธออีกหนึ่งเรื่อง”

“อะไร้ เจ๊!”
ภีมหน้าเครียด

“มะ เมื่อก่อน อาจารย์เตชิน เคยได้ฉายาว่า คาสโนวาตัวพ่อ!”

“อุ๊ปส์”
ภีมหน้าเหวอ จะบุกเข้าไปช่วยพี่สาวตอนนี้ ก็กลัวจะได้ดูหนังสด แต่ถ้าไม่ช่วยเขาก็จะรู้สึกผิด เพราะแผนการอ่อยผู้ชายครั้งนี้ เขาเป็นคนวางแผนให้หญิงสาวทั้งหมด

“เอาอย่างนี้แล้วกัน เราไปแอบฟังที่ประตูกันเถอะ ถ้าได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือค่อยบุก!”

“ถ้าไม่”
ภีมถามกลับอย่างสยอง

“ก็แยกย้ายสิจ๊ะ”
แล้วสองร่างก็แนบหูเข้ากับประตูห้องต้นเหตุ

อือ...
อ่า อือ... อะ
เขาละจูบ กระซิบแนบกลีบปากเล็กที่บวมเจ่อ เสียงสั่นพร่า ด้วยไฟราคะที่อัดแน่นในกาย
“รู้ไหมสาวน้อย.. อย่าล้อเล่นกับคาสโนวา!”
จ้องตาหล่อนด้วยสายตาคมกริบอย่างผู้เหนือกว่า