คืนรักครองใจ

นิ้วเรียวแข็งแรงของสิรวิชสอดเข้าใต้พวงผม
“อย่าค่ะพี่วิช ไหนว่าจะคุย...”
พูดได้แค่นี้เองก็ถูกปิดปากด้วยจุมพิตเร่าร้อนที่เป็นไปอย่างกระหายหิว
รสขมปนหวานของกาแฟที่เพิ่งดื่มกันไปคละเคล้าผสมผสานได้รสกลมกล่อมเมื่อบวกรสแรงร้อนของเพลิงปรารถนา
มืออบอุ่นมั่นคงเริ่มเปะปะไปทั่วผิวนุ่ม ศจีพรสะท้านเมื่อแขนแข็งแรงสัมผัสเนินเนื้อนุ่มอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ
แม้จะเป็นการสัมผัสผ่านเนื้อผ้า แต่กระแสอบอุ่นเป็นร้อนจากมือนั้นก็ซึมทราบถึงเนื้อใน
ศจีพรไม่เพียงแต่จะไม่มีเรี่ยวแรงต้านทานขัดขืน แต่ยังถูกกระแสอารมณ์เพศที่พุ่งขึ้นมาจากไหนสักแห่งในร่างกายให้หล่อนยินยอมสนองตอบจูบเรียกร้องที่กำลังทวีความดูดดื่มขึ้นตามลำดับ
หล่อนกำลังงงงวยจับต้นไม่ชนปลายเพราะเพลิงปรารถนาที่กำลังแผดเผา เมื่อจู่ๆ สิรวิชก็ถอนจูบ ยกร่างหล่อนลงจากตัก ตัวเขาลุกไปยืนห่างหลายก้าว มองหล่อนด้วยประกายตาหมกมุ่น พูดมาเสียงเครียดระคนหยันหยามเกือบเป็นดูแคลน
“ก็พิสูจน์ได้อีกอย่างหนึ่งนะ พี่ยังปลุกอารมณ์ศจีได้ไม่เปลี่ยนแปลงเลย แล้วก็แปลก ศจีทำราวกับคนเริดร้างรสสวาทไปนาน ทำไมล่ะ หรือว่าไอ้ผู้ชายที่ศจีต้องเป็นฝ่ายหาเงินไปบำรุงบำเรอมันไม่เอาไหนเรื่องบนเตียงถึงได้ทำเหมือนอดอยากปากแห้ง”
ศจีพรไม่รู้ตัวเลยว่าเข้าถึงตัวสิรวิชได้อย่างไร กระทั่งมีเสียงดังเผียะ!
ดวงหน้าเข้มคมหันไปตามแรงตบ และเมื่อเขาหันขวับกลับมานัยน์ตาคมกล้าแทบจะลุกโรจน์ แก้มซีกซ้ายเริ่มปรากฏผื่นแดงของรอยนิ้วให้เห็นจางๆ
ศจีพรอุทานออกมาคำหนึ่งก่อนหันหลังกลับวิ่งออกประตู


++++++++