เมียลับของท่านประธาน (อิศรา-บัวชมพู)

ตั้งแต่เห็นเลขาฯ เฉิ่มของพี่ชายในชุดรัดรูปสีแดงเพลิงที่ไนต์คลับในค่ำคืนนั้น อิศราก็ไม่สามารถสลัดความต้องการที่มีต่อเจ้าของเรือนร่างนาฬิกาทรายอย่างบัวชมพูออกไปจากหัวได้เลย

เขาเป็นคนที่อยากได้ก็ต้องได้ และแน่นอนว่า เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เชยชมบัวชมพู ไม่เว้นแม้แต่การโยกย้ายหล่อนให้มาเป็นเลขาส่วนตัว ทั้งในที่ทำงาน และบนเตียง



“ล็อกประตูด้วย”
หล่อนทำตามอย่างไม่มีทางเลือก และก็เดินไปหยุดตรงหน้าของเขา
“คุณเล็กมีอะไรจะให้ชมพูทำเหรอคะ”
“ยังจะมีหน้ามาถามอีกหรือ”
“อ๊ะ คุณเล็ก!”
ร่างอรชรปลิวเข้ามาปะทะแผงอกกว้างแข็งแรงของอิศราโดยที่ไม่ทันตั้งตัว พร้อมกับเขาที่ตวัดแขนกอดรัดเอาไว้แน่น
“ฉันไม่ชอบให้เธอไปยิ้มให้ผู้ชายคนอื่น แบบที่ทำเมื่อกี้นี้”
น้ำเสียงของอิศราดุดันและเต็มไปด้วยความน่าสะพรึงกลัว
“ชมพู... ก็แค่คุยกับคุณเอกปกติ”
“แต่ฉันไม่ชอบ ตราบใดที่เธอยังอยู่ในฐานะสินค้าของฉัน ก็อย่าทำให้ฉันไม่พอใจ จำเอาไว้”
บัวชมพูน้ำตาร่วง มองคนใจร้ายอย่างตัดพ้อเสียใจ
“ไม่ต้องมาบีบน้ำตา ฉันไม่ใจอ่อนกับเธอหรอก จำเอาไว้ ฉันเป็นคนหวงของ แม้ว่าของชิ้นนั้นจะไม่มีค่าสักเท่าไหร่ก็ตาม”
อิศราพูดออกไปแล้วก็อยากจะตบปากตัวเองให้ฉีกนัก นี่เขาพูดออกไปทำไมกัน ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วไม่ได้คิดอย่างที่พูดออกไปเลย
บัวชมพูไม่ได้โต้ตอบอะไร นอกจากก้มหน้าร้องไห้เงียบๆ
“เลิกร้องไห้ได้แล้ว จะได้ทำงาน”
หล่อนยกมือขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง เพราะคิดว่างานของอิศราคือการทำงานจริงๆ แต่ไม่ช้าก็รู้ว่าตัวเองคิดผิด
“คุณเล็ก... จะทำอะไรชมพูคะ”
หล่อนละล่ำละลักถามอย่างตกใจ เมื่อจู่ๆ ก็ถูกอิศราดันร่างไปชิดกำแพง
“ก็ให้เธอทำงานไงล่ะ”
“ทำงาน?”
“ฉันต้องการเธอเดี๋ยวนี้”