เจ้าสาววัยละอ่อน

“คุณเหมจะเบามือ”

เสียงกระเส่าชิดแก้มทำให้เดือนอ้ายต้องรีบปิดเปลือกตาลง ขนาดว่าหล่อนเจ็บ ก็ยังอดไม่ได้ที่จะหวั่นไหว เพราะทั้งเนื้อตัวเปล่าเปลือย ทั้งได้รับความอ่อนโยน

“อุ๊ย!”

และก็ต้องสะท้านมากขึ้น เมื่อสัมผัสที่ข้างแก้มไม่ใช่ผ้าชุบน้ำให้ความรู้สึกเย็น แต่กลับเป็นความอบอุ่นจากริมฝีปากของเขา

“คุณเหมจะช่วยรักษาให้หายเร็วๆ นะ”

น่าละอายใจเหลือเกินที่หล่อนพยักหน้าอย่างว่าง่าย และยอมให้คุณเหมจูบซับที่ข้างแก้ม ก่อนจะระเรื่อยลงมาที่ซอกคอ ไหล่ลาดเนียน จนถึงทรวงอกอวบอิ่มที่ยังคงมีจ้ำแดงจากรสสัมผัสคืนเข้าหอ

หล่อนหลับตาพริ้ม โอนอ่อนผ่อนตามสิ่งที่คุณเหมต้องการทุกอย่าง รู้ตัวอีกทีอกอวบของหล่อนก็หลุดพ้นจากบราเซียร์สีหวาน และแผ่นหลังก็สัมผัสที่นอนนุ่ม

“อ๊า... คุณเหม...”

ดวงตากลมโตเบิกกว้างมองเพดานห้องที่ตกแต่งเป็นท้องฟ้าในยามค่ำคืน แม้จะเป็นเวลากลางวัน แต่ความมืดดำที่สะท้อนแสงไฟก็ยังให้ความลึกลับจนหล่อนอยากเข้าไปค้นหา

หล่อนเหมือนถูกดูดดึงไปสู่จุดนั้น จนต้องเปล่งเสียงครางเสียวไม่หยุด เพราะยอดอกก็ถูกดึงดูดไม่หยุดเช่นกัน

เวลานี้หล่อนไม่รู้อะไรอีกแล้ว รู้แต่ว่าสัมผัสร้อนฉ่าจากอุ้งปากเขา ปลายลิ้นและฝ่ามือของเขาทำให้หล่อนล่องลอย

“อ๊า... อา... คุณเหม...”