ผูกพันรักสัญญาเสน่หา

พระเอกหนุ่มชื่อดังของวงการ จ้างเพื่อนสาวคนสนิทให้มาเป็นผู้จัดการ..เมื่อทำงานด้วยกัน ชีวิตก็เหมือนต้องผูกติดกันเหมือนเงาตามตัว เพราะความใกล้ชิด จากเพื่อนรัก ก็เริ่มแปรเปลี่ยนไป...
+++++++++++++++++

“ลิน จะไปไหน” ภวคุณนั่งผมยุ่งอยู่บนเตียงจ้องมองมาที่หญิงสาวด้วยสายตาลึกซึ้ง แผ่นอกเปลือยแต่กล้ามเนื้อแน่นนั้น มีเพียงผ้าห่มคลุมท่อนล่างตั้งแต่ช่วงเอวเอาไว้เท่านั้น ทำให้หญิงสาวรีบหันหน้าหนี ทั้งที่เคยเห็นภวคุณถอดเสื้อมานับครั้งไม่ถ้วน

“กลับบ้านน่ะสิ” นราลินเอ่ยเสียงเรียบ

“เราได้กันแล้ว แต่แกจะไปทั้งที่เรายังไม่เคลียร์กันเนี่ยนะ”

“ฉันไม่มีอะไรต้องเคลียร์”

“ลิน เรื่องเมื่อคืน...” ภวคุณพูดออกมาแค่นั้นก็หยุดเงียบไป ได้แต่จ้องหน้าคนที่เป็นเพื่อนแต่เป็นมากกว่าเพื่อนไปแล้วเอาไว้

“แกอย่าซีเรียสเลย ถือว่าแกเมา และฉันจะไม่คิดอะไรมาก”

“ไม่ได้นะลิน ฉันทำแกขนาดนั้น จะบอกว่าไม่คิดอะไรได้ยังไง”

“แกคิดอะไรกับฉันมากกว่าเพื่อนหรือไงล่ะ” นราลินหันมาจ้องหน้าภวคุณเต็มตา โดยไม่หลบตาสักนิดเดียว เธออยากรู้เหมือนกันว่าเหตุการณ์เมื่อคืน เป็นเพราะความเมา หรือมีอะไรมากไปกว่านั้น

“ฉัน..ก็...ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่มันรู้สึกดีมากนะลิน เวลาที่ฉันมีอะไรกับแกน่ะ”
หญิงสาวถอนหายใจเสียงดัง ทำสีหน้าละเหี่ยใจ

“คุณ แกแค่เมาแล้วหื่น.. อยากหาที่ลงกับใครสักคน เผอิญว่าฉันมานอนยั่วแกอยู่ข้างๆ ก็เลยถูกปล้ำ แค่นั้นล่ะ...”

“เราเป็นมากกว่าเพื่อนได้นะลิน เพื่อนนอนและเพื่อนที่รู้ใจ” ภวคุณยังคงนั่งอยู่บนเตียง ส่งสายตามาออดอ้อนเพื่อนสาวที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องนอน

“ไม่เอาโว้ย แค่เป็นผู้จัดการให้ก็ไม่ไหวละ เหนื่อย! “

“อยากให้แกมาเป็นผู้จัดการชีวิตด้วย”

“ ไหวเหรอ ชีวิตนี้แกจะไม่ไปเจอใครเลยเหรอ มาผูกมัดตัวเองกับฉันเนี่ยนะ”

“เราเข้ากันได้ดีนะลิน”

“แกแน่ใจเหรอ”

“เออสิ ชักเข้าชักออกตั้งหลายครั้ง มันเข้ากันได้ แกเชื่อฉัน”

“ไอ้บ้า ทะลึ่งละ ตอนหื่นกับใครมันก็อยากเอาเข้าทั้งนั้นแหละ แกอย่าคิดมาก ถือว่าฉันสงเคราะห์ให้ เห็นแก่ความเป็นเพื่อนของเรา ฉันจะไม่เรียกค่าเสียหาย”

ภวคุณเกาหัวแกรกๆ ถึงแม้ว่าอยากจะยัดเยียดตัวเองให้เพื่อนสาวตรงหน้าเขามากแค่ไหนแต่เจ้าตัวก็ปฏิเสธหัวชนฝา จะทำไงดี จับมันปล้ำอีกรอบคราวนี้คงตัดเพื่อน ไม่ต้องมองหน้ากันอีกแน่ๆ

ตั้งแต่วันนั้นนราลินก็วางตัวเป็นแค่เพื่อนกับเขาเหมือนเดิม แต่กลับเป็นเขาที่ร้อนรน เมื่อสิ่งที่อยู่ในใจเริ่มเปลี่ยนไป...