ไป๋ลี่อิง สตรีผู้บุกเบิกแห่งรสชาติอาหาร

เธอต้องย้อนอดีตกลับมาอยู่ในยุคจีนโบราณ อีกทั้งยังต้องมาเลี้ยงดูเจ้าก้อนแป้งอีกสองคนแทนมารดาที่แท้จริง เธอที่เป็นคุณหนูจอมวายร้ายในชาติภพก่อนจะเอาปัญญาที่ไหนมาเลี้ยงเจ้าก้อนแป้งสองคนนี้
ส่วนบิดาของทั้งสองคนนี้คงตายในสนามรบไปแล้วมั้ง ป่านนี้ไม่รู้ว่ารู้หรือยังว่าฮูหยินของตนถูกไล่ออกจากตระกูล

................................................................................................................................................................

“ปล่อยข้านะเจ้าคะ เราหย่ากันแล้ว ท่านไม่มีสิทธิมาทำเช่นนี้กับข้า”
“ข้าจำได้ว่าข้าไม่เคยเขียนใบหย่าให้กับเจ้า เช่นนั้นเจ้ายังเป็นฮูหยินของข้า”
“แต่คนในตระกูลของท่านไม่ชอบข้า และยังต้องการให้ท่านหย่ากับข้า เพื่อที่จะหาสตรีที่เหมาะสม คู่ควรมาแต่งกับท่าน”
“แล้วอย่างไร ในเมื่อข้าไม่หย่า ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิมาบังคับข้าให้หย่ากับเจ้า ในเมื่อคนตระกูลของข้าวุ่นวายกับเรื่องของเรามากนัก ข้าก็จะหนีตามเจ้า มาอยู่กับเจ้า อยู่ด้วยกันฉันพ่อแม่ลูกดีหรือไม่”ไป๋ลี่อิงขึ้นมองฝูอวิ้นหยาง ดวงตาเรียวหงส์สบตากับดวงตาคมคู่นั้น ว่าคำพูดที่เขาพูดออกมานั้นเชื่อถือได้มากแค่ไหนกัน