เถื่อนรักหัวใจมาร

ขอฝาก“เถื่อนรักหัวใจมาร”นิยายรักไม่ถึงกับย้อนยุค แต่เรื่องราวที่ดำเนินในเรื่องผู้เขียนได้ย้อน เวลาไปสักยี่สิบกว่าถึงสามสิบปีจากปัจจุบัน

เรื่องย่อ... อนลเศรษฐีหนุ่มจากตระกูลผู้ดีเก่าสูญเสียคู่หมั้นที่เป็นสาวสวยที่ไปอย่างกะทันหัน ทำให้ยากที่จะทำใจ แต่เพื่อหาทายาทสืบสกุลเขาจึงคิดแต่งงานอย่างไร้รัก



P-Sj


“น้ำรินถอนคำพูดเดี๋ยวนี้!”
“ไม่ถอน คนใจสัตว์!”
ชายหนุ่มปราดเข้าถึงตัว น้ำรินออกวิ่งหนีแต่ถูกคว้าแขนเอาไว้ได้ หล่อนดิ้นเต็มที่ ทั้งเตะทั้งข่วนไม่ยั้งเลย
อนลยิ่งเจ็บก็ยิ่งโมโห เขาคิดว่าจะต้องปราบนางแมวป่าตัวนี้ให้สยบลงให้จงได้ แล้วเรื่องที่ไม่มีใครตั้งใจจะให้เกิดขึ้นก็เกิดขึ้นท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวของทั้งสองฝ่าย
เสื้อนอนของหล่อนฉีกแควกตามแรงมือแข็งกระด้าง เกือบจะพร้อมกับที่หล่อนถูกเหวี่ยงลงไปบนเตียงนอน
ผมยาวลุ่ยยุ่งเหยิงปิดหน้าตาจนมองเห็นไม่ชัด แต่สิ่งที่เห็นชัดกลางแสงไฟคือ ทรวงอกอวบขาวแต้มยอดสีชมพูกุหลาบสะท้อนถี่ขึ้นลงตามหอบหายใจของเจ้าตัว
อนลไม่เคยเฉียดเข้าใกล้การบรรลุโสดาบัน และสัญชาตญาณก็เตือนว่าผู้หญิงคนนี้เป็นสิทธิ์ของเขา
หลังจากดิ้นรนต่อสู้สุดฤทธิ์ ในขั้นแรกแล้ว น้ำรินก็ไม่พยายามขัดขืนอีก หล่อนทอดกายอย่างหมดอาลัยตายอยากอยู่บนเตียง ปล่อยให้เขาทำทุกอย่างตามอารมณ์ปรารถนา
จุมพิตของเขาเหมือนไฟเผาริมฝีปาก อ้อมแขนของเขารัดรึงจนระบมไปทั้งตัว
ทุกจังหวะเคลื่อนไหวของเขาเป็นไปตามอารมณ์ที่กำลังโหมแรงทั้งโทสะและปรารถนา





“ดิฉันจะกลับชิดชเลพรุ่งนี้”
“เธอไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น เว้นแต่ฉันจะสั่ง เธอต้องอยู่ที่นี่ เป็นนางน้ำริน เธียรวิภาสต่อไป ฉันจะไม่ยอมให้ใครหัวเราะเยาะฉันเป็นอันขาด!”
“ดิฉันจะทำได้อย่างไรกันคะ”
“ต้องได้”
“คุณคงไม่อยากให้ดิฉันแสดงตัวสินะ”
“ไม่อยากได้มาเป็นเมียด้วยซ้ำไป”
เขาพูดอย่างตัดรอน
“ค่ะ ดิฉันทราบ ไม่ต้องย้ำก็ได้”
“แต่ยังไงเธอจะต้องอยู่ที่นี่ ฉันจะไม่ยอมให้ใครรู้เป็นอันขาดว่าฉันถูกหลอก”
“คุณอนลคะ...”
“ไม่ต้องพูดมาก! พ่อเลี้ยงเธอ แม่เธอ ตัวเธอล้วนสมคบกันตุ๋นฉัน เธอจะต้องอยู่รับโทษ”