The silver mask #หน้ากากสีเงิน

“ไม่เคยมีนักแสดงของค่ายทำยอดวิวได้น้อยเท่าเธอ.......ถึงจะไม่ได้ดังแต่ถ้าเป็นคนของเรายอดวิวต่ำสุดก็อยู่ที่หลักแสน” ประธานหรงเดินมานั่งที่โซฟา เธอมองหน้าของเจียวลู่อย่างพินิจพิจารณา “ถ้าให้พูดตามตรง....

..........................................................................................................................................................

"ผมว่า......ผมคงชอบคุณเข้าแล้วแหละ"

ใบหน้าสวยก้มลงอย่างเขินอายตอนที่สารภาพความในใจออกไป

"ชอบฉัน?"

"อืม...แล้วคุณ-"

"ฉันไม่มีเวลามาทำเรื่องไร้สาระแบบนั้นหรอก"

ร่างสูงที่เดินจากมาไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองทางด้านหลัง.....คิดว่าคนแบบเขาจะชอบผู้ชายอย่างมันจริง ๆ น่ะเหรอ

หึ....โง่งี่เง่าสิ้นดี

คนแบบมันก็เป็นได้แค่สะพานที่เขาเอาไว้เหยียบเพื่อก้าวขึ้นไปเท่านั้นแหละ

....อย่ามาทำให้รู้สึกขยะแขยงมากไปกว่านี้ได้ไหม....

“........” คำพูดของนักแสดงคืออะไรกัน......ทำไมหนังเรื่องนี้มันถึงเหมือนชีวิตของเขานัก “ผ...ผิงอี้”

“พี่....ผมว่าเรื่องของเราให้มันจบแค่นี้เถอะ”

“!”

“ผมมาคิดดูแล้ว พี่ไม่เหมาะกับเส้นทางนี้จริง ๆ”

“นายกำลังพูดอะไร” เจียวลู่เหมือนคนสติหลุดไปชั่วขณะ ที่มาวันนี้ไม่ได้พาเขามาเพราะจะเซอร์ไพส์วันเกิดสินะ “นายมีคนใหม่ใช่ไหม”

“ผมไม่ได้มีคนใหม่ ผมมีแต่อนาคตที่กำลังรออยู่”

“ไหนนายบอกว่าเราสองคนจะเดินไปด้วยกันไง”

“พี่เคยมองตัวเองตอนนี้ไหม......หนึ่งปีมานี้พี่แทบไม่มีงานเลย ความนิยมของพี่น้อยลงเรื่อย ๆ ถ้าพี่ไม่เชื่อหลังจากนี้พี่ลองถอดแว่นถอดหน้ากากแล้วเดินอยู่ข้างนอกดูสิ”

“.....”

“ไม่มีใครรู้จักพี่ด้วยซ้ำ” คำพูดของผิงอี้ไม่ต่างจากคำดูถูก.....แต่มันเป็นคำดูถูกที่เป็นเรื่องจริง “ของที่ผมซื้อให้พี่ในวันนี้ถือเป็นของขวัญที่น้องคนหนึ่งมอบให้รุ่นพี่ก็แล้วกัน” .......หึ จำวันเกิดเขาไม่ได้จริง ๆ ด้วย

“นายไม่เห็นต้องทำแบบนี้เลย ถ้านายไม่อยากอยู่กับฉันแล้วนายบอกฉันตรง ๆ ก็ได้ผิงอี้”

“......”

“ฉันคงเกะกะเส้นทางชีวิตของนายมากสินะ”

“...เจียวลู่”

“สักวันหนึ่งฉันจะดังกว่านาย.....ฉันจะดังกว่านายให้ได้!”