ชะตาร้ายเช่นนี้ ข้าขอหนีไปต่างภพ 1

“เผ่ามารมิเคยคิดจะสมสู่กับคนธรรมดา เรื่องนี้มิใช่ว่าเจ้ามิเคยรู้” โหวซาน มองบุตรสาวผู้งดงามของตนเองที่กำลังจะถูกลงโทษด้วยการกลับไปเวียนว่ายตายเกิดเฉกเช่นคนธรรมดาสามัญถึงเจ็ดร้อยชาติอย่างเห็นใจ
“ลูกรู้ท่านพ่อ แต่มิรู้ทำไมลูกมิเคยห้ามใจได้ยามที่บุรุษผู้นั้นบอกคำรักแก่ลูก” ใบหน้างามของนางมารน้อยหม่นเศร้า เหนือสิ่งอื่นใดคือไร้ซึ่งหยดน้ำตาเพราะนางคือบุตรสาวของจอมมาร ‘ผิดต้องยอมรับหาใช่ร้องขอและร้องไห้’ “ลูกรู้ว่าทำผิด ท่านพ่อเองก็อย่าได้ออมมือหรือช่วยเหลือลูกเลย มิเช่นนั้นตัวท่านเองคงมิพ้นจะต้องถูกลงโทษจากเบื้องบนพร้อมกับลูกเป็นแน่” ใช่แล้ว…ถึงแม้บิดาจะเป็นถึงจอมมารคอยปกครองเผ่าพันธุ์มาหลายหมื่นปีแต่เหนือฟ้าย่อมมีฟ้า เหนือบิดายังมีเซียนและเทพที่อยู่สูงขึ้นไป กฎก็คือกฎ…คนธรรมดาห้ามสมสู่กับมาร ดังที่มารห้ามสมสู่กับเทพเซียน
“เอาเถอะ แม้เจ้าจะถูกลงโทษแต่จงจำเอาไว้ว่าบิดานั้นคอยเฝ้ามองเจ้าอยู่” จอมมารร่ายคาถาอะไรบางอย่างก่อนจะใช้นิ้วชี้จิ้มไปยังหน้าผากของบุตรสาว พร้อมเอ่ยคำลาครั้งสุดท้าย “แล้วเจ้าจะคิดได้…และผ่านพ้นมันไป”
“ลูกรู้เจ้าค่ะ” ชิงเซียนหลับตาลงซึมซับพลังงานบางอย่างจากบิดา ก่อนที่ร่างของนางจะกลายเป็นเพียงไอจางๆ…หายไปในมวลอากาศ
แต่การเวียนว่ายตายเกิดของนาง หาได้เหมือนคนธรรมดาที่สิ้นชีพจากชาตินี้แล้วลืมเลือนเรื่องในอดีต เพราะนางทำผิด การเกิดใหม่ในแต่ละครั้งจึงต้องพบกับเรื่องราวเดิมๆ การกระทำเดิมๆ และถูกหักหลังเหมือนเดิม!!
'ไม่ได้แล้ว ข้าต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้หลุดพ้น!'

***ปล.เรื่องนี้นางเอกของเราเป็นสตรีของเผ่ามาร มีการแปลงร่างแปลงกายได้ ในเรื่องมีจอมยุทธ์ มีเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ในเนื้อหาเล่ม 1 จะเกริ่นถึงนางมารน้อยหนีชะตากรรม ดึงวิญญาณผู้อื่นมารับเคราะห์แทน เพราะฉนั้นเล่มนี้จะเป็นเรื่องที่นางเอกจากยุคปัจจุบันหลงไปอยู่ในยุคจีนโบราณ ส่วนเล่ม 2 จะเป็นตัวนางมารสู้ชีวิตหาเงินเลี้ยงบิดา ฝากติดตามด้วยจ้าา