นางโลมขย่มตำหนักอ๋องเอวดุ

“บัดซบ... ความหยาบคายของนางโลมผู้นี้ มันทำให้ข้าอยากหลั่งความสุขออกมาจนหมดตัว”
***แนะนำเรื้่อง ***
“สตรีบอบบางเช่นเจ้า ไม่ควรท้าทายบุรุษ... โดยเฉพาะคนอัปลักษณ์ ทั้งกินมูมมาม และเอาแต่ใจเช่นข้า”
“เฮอะ ข้านิยมเอาชนะผู้อื่น โดยเฉพาะบุรุษที่ชอบยกหางตนเอง!”
เมื่อนางต่อว่าเขาเป็นสุนัข ดวงตาคมส่งประกายวาบหนึ่งขึ้น แล้วท่อนแขนกำยำก็ขยับรัวๆ รั่วตงอวิ๋นตัวสั่น นางซ่านสยิว และไม่อาจเก็บเสียงคราง ทั้งคำพูดหยาบคายได้อีกต่อไป
“เพ้ย... ทะ ท่านเป็นม้าศึกหรืออย่างไร ถึงได้แรงเยอะเช่นนี้ โอ้...ข้าจะขาดใจตาย เพราะถูกบุรุษบอกรักเช่นนี้ไม่ได้
คนเจ้าเล่ห์ และไร้ยางอายคือท่าน หลอกล่อให้ข้าพูดจาเลื่อนเปื้อนไม่หยุด!”
“ส่งเสียงออกมาอีก ให้คนทั้งหอวสันต์รัญจวนแห่งนี้รู้ว่าเรากำลังบอกรักกัน”
“อี๊... คุณชาย... ทะ ท่านเก่งแต่ทำให้สตรีร้องครวญครางหรอกหรือ”
“ผิดแล้ว ข้ายังมีความสามารถ ทำให้เจ้าขึ้นสวรรค์ติดๆ กันได้ด้วย”

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายขนาดนั้นนะครับ พลอตน่ารัก มีเลิฟซีน แนะนำให้โหลดตัวอย่างก่อน
* ท่านที่อ่านจากช่องทางต่างๆ ก่อนหน้านี้ รบกวนอ่านใหม่นะครับ เนื่องจาก
มีการเกลาและปรับหลายส่วนให้เรื่องสมบูรณ์ขึ้น
ขอบคุณทุกคอมเม้ม และการสนับสนุน

สวัสดีครับผู้อ่าน ผมได้เพิ่มตอนพิเศษ
"มีดสั้นของอ๋องเอวดุ" แล้วนะครับ 10/06/66