ข้าคิดแล้ว ว่าพวกท่านคือคู่ต้วนซิ่ว

warning : 3P
“เจ้าพาใครมารึหงหราน”
เจ้าของนามเดินตามท่านแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นฉินไปติดๆ ก่อนจะตอบคำถาม “หลานสาวของท่านหมอฉี นางเป็นหมอ...โอ๊ะ!!” เพราะมัวแต่พูดโดยไม่ระวัง เท้าของเขาจึงสะดุดเข้ากับปมเชือกมัดใหญ่ จังหวะที่กะว่าจะล้มอย่างไรไม่ให้เจ็บตัว แต่บังเอิญช่วงเอวกลับถูกรัด?
พรึ่บ!! “เดินอย่างไรของเจ้า!” ถังหานไท่ดึงเอวสอบของสหายเข้าหาลำตัว ก่อนจะถูกอีกฝ่ายผลักตรงช่วงอกอย่างแรงแล้วต่อว่า
“แล้วมันใช่เรื่องที่เจ้าจะต้องมาสอดรึ ใครใช้ให้ช่วยข้า” ปัดชุดเสื้อผ้าของตนอย่างรังเกียจในสัมผัส
“เรื่องเช่นนี้ต้องให้ผู้ใดใช้ เห็นคนล้มต้องเข้าช่วยเหลือ เจ้าคิดไม่ได้?” ใช้ปลายดาบชี้หน้าสหายรุ่นเยาว์ของตนที่เป็นถึงกุนซือ หากถามว่าเหตุใดเช่าหงหรานจึงได้ตำแหน่งนี้มาครอบครอง นั่นคงเป็นเพราะ...มันฉลาดและหนุ่มแน่นกว่ากุนซือชราคนอื่นที่เอาแต่หวาดกลัวเมื่อรู้ว่ากำลังจะมีสงครามน่ะสิ
เพี้ยะ! ใช้ด้ามพัดฟาดดาบเล่มนั้น “อย่ามาชี้หน้า”
ไป๋มี่อิงมองสองบุรุษด้วยดวงตาวาววับ การปะทะฝีปากคล้ายหยอกเย้านั้นมันช่างฟังดูทะแม่งๆ ไหนจะเรื่องที่กุนซือเช่าเกือบจะล้มคะมำไปเมื่อครู่อีกเล่า “ใช่แน่ๆ ใช่แน่ๆ” ^^ "พวกท่านคือคู่รักกันใช่หรือไม่เจ้าคะ"

ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นความรักแบบเราสามคน (มี nc แต่ไม่ได้เน้นมาก) เน้นไปทางเนื้อหาของความรักแบบถูกวางแผนการ
ปล.นิยายไม่ซีเรียส ไม่ดราม่า ฝากด้วยค่าา