ตรวนร้าย(สามี)ไร้รัก

“พะ…พี่พันแสง” ฉันเบิกตาโพลงอย่างตกใจ แต่ไม่ทันที่จะได้พูดอะไรต่อ พี่พันแสงก็เข้ามาประชิดตัวฉัน
“ทำไม เห็นหน้าผัวเก่าแล้วตกใจมากเหรอ?” เขาเสียงห้วนสีหน้าทะมึงถึง รั้งร่างฉันเข้าปะทะอกอย่างแรง
“ปล่อยชบานะคะ!” ฉันยันอกเขาอย่างแรง
“ทำเป็นสะดีดสะดิ้ง โดนเอาจนจะพรุนยังจะมาหวงตัว ทำไม ไอ้ธิปว่าที่คู่หมั้นเธอ ลีลามันถึงอกถึงใจหรือยังไง ถึงได้อดใจไม่ไหว ใจง่ายเอามันมานอนทับที่พี่!”
“พี่พันแสง หยุดพูดหยาบคายกับชบาสักที” น้ำตาของฉันร่วงผล็อย เจ็บใจกับคำพูดร้ายกาจของเขา เกลียดที่เขาดูถูกดูแคลนฉัน “เขาเป็นว่าที่คู่หมั้นชบา อีกไม่กี่อาทิตย์เราก็หมั้นกัน ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เราก็จะได้แต่งงานกัน ถ้าชบากับชนาธิปจะนอนด้วยกัน มันก็ไม่เห็นจะแปลกอะไร ยังไงชบาก็จะเป็นของเขาอยู่ดี ฮึก!”
“ร่าน! เธอมันร่าน!” พี่พันแสงสบถออกมา พร้อมกับจับแขนฉันแล้วบีบแรง ๆ
“ใช่ค่ะ ชบาร่าน ฮึก เพราะฉะนั้นอย่ามายุ่งกับชบา”
“คิดว่าพี่อยากจะยุ่งกับเธอมากหรือไง พลาดจากพี่ก็รีบหมั้นกับคนอื่น เธอต้องเป็นคนแบบไหน ถึงได้ทำได้โดยไม่รู้สึกอะไร”
“ทำไมชบาต้องรู้สึก ทำไมชบาต้องสน ชบาผิดมากเหรอ ที่อยากออกจากจุดที่พี่ทำให้ชบารู้สึกต่ำต้อยไร้ค่า พี่เห็นชบาเป็นตัวอะไร ชบาไม่ใช่กระโถนรองรับความใคร่ของพี่นะ ฮึก ต่อไปนี่ชบาจะไม่ยอมให้พี่มาบีบบังคับชบาทำเรื่องอย่างว่าอีก!”
“อย่าคิดว่าพี่จะทำ พี่ไม่ซ้ำรอยใคร จากนี้เธอจะเอาใคร มันก็เป็นสิทธิ์ของเธอ”