เจ้าหนี้บงการรัก

'ตัวขัดดอก' ดูเหมือนจะฟังดูดีแล้วสำหรับฐานะของไอลดา เมื่อเข้ามาอยู่ในบ้านปริพัทธ์สัจจารักษ์ แม้่ว่าทุกคนจะเอ็นดู แต่เธอก็เจียมตัวเสมอว่าตนเองเป็นใคร ยิ่งเมื่อถูกตอกย้ำซ้ำๆ จาก ปริเยศลูกชายคนโตที่นิสัยไม่ต่างจากเด็กสามขวบ ก็ยิ่งทำให้เธอรู้ซึ้งถึงฐานะตัวเอง
แต่ทว่า เมื่อความหวาดหวั่นกลายเป็นความหวั่นไหว เมื่อ 'ยายเด็กเหลือขอ' ถูกเอาใจจากคนที่คิดว่าเกลียดตนมาตลอด ความรู้สึกที่ฝังแน่นเป็นตะกอนนอนก้นกลับเด่นชัด ยิ่งดิ้นรนบ่วงบาศก์จากเขาก็ยิ่งรัดแน่น แล้วแบบนี้เธอจะหนีพ้นไปจากอ้อมกอดของจอมบงการอย่างเขาได้อย่างไร

****************

“เราพูดกันไม่รู้เรื่องจริงๆ แล้วล่ะค่ะ ถ้าคุณใหญ่ไม่กินข้าวก็ไม่เป็นไร ถ้าหิวเมื่อไหร่ก็เรียกไอนะคะ ไอขอตัวล่ะค่ะ” ว่าพร้อมดันตัวออกจากอาณัติแต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ยอม ยังคงจะหาเรื่องเธอต่อ
“หิวเมื่อไหร่ก็เรียกได้อย่างนั้นเหรอ หึ ยอมรับแล้วล่ะสิว่าตอนที่อยู่เมืองนอกเธอกับไอ้หน้าอ่อนนั่นเล่นบทผัวเมียชั่วคราวกันมาก่อน ไม่สิ เดี๋ยวนี้ก็ยังทำอยู่นี่นะ ไม่อย่างนั้นคงไม่ไประริกระรี้ได้ทั้งวันอย่างนี้หรอก คงอิ่มกลับมาเลยล่ะสิ”
“คุณใหญ่ มันจะมากไปแล้วนะ ไอต้องพูดยังไงคุณใหญ่ถึงจะเชื่อว่าไอกับสินเราไม่ได้ทำอะไรทุเรศๆ อย่างที่คุณใหญ่คิด”
“อยากให้ฉันเชื่อ เธอก็ต้องลงทุนสูงหน่อยล่ะไอลดา”
“อะไรคะ”
“นอนกับฉันไง ให้ฉันได้เล่นบทผัวของเธอสักครั้ง ฉันจะได้รู้ว่าตัวฉันจะได้ผัวมือหนึ่งหรือผัวสำรองของเธอ”
ไอลดามองหน้าเขาตาค้าง ก่อนจะออกแรงดิ้นรนแต่ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล แรงของเขามันมากมายเสียจนเธอตระหนก ทุกครั้งขัดขืนก็เหมือนจะหลุดรอดไปได้ง่ายๆ ทำให้คราวนี้เธอคิดได้อย่างเดียวว่าเขาเอาจริง
“แรงกว่านี้” คนเหนือร่างตะเบ็งน้ำเสียงใส่คนที่ดิ้นขลุกขลักน้ำตาคลอเบ้า “ถ้าอยากขัดขืนฉันต้องใช้แรงมากกว่านี้ไอลดา”
คนใต้อาณัติสะดุ้งใจหาย ใบหน้าคมคายโน้มเข้าใกล้จนเธอต้องหลับตาปี๋ “ถ้าไม่ดิ้นรนกว่านี้ฉันจะถือว่าเธอยินยอมนะไอลดา”
“คุณใหญ่”

****************

ไรต์ขออนุญาตเปลี่ยนชื่อเรื่องนะคะ จากอ้อมกอดจอมบงการ เป็น เจ้าหนี้บงการรัก ค่ะ