ปัญจตี

ท่ามกลางแสงสีและเสียงเพลงกระหึ่มในผับโรงแรมหรู ตรีวิทย์นั่งดื่มปรับทุกข์กับเพื่อนสนิท นึกกลุ้มใจที่ปัญจตีไม่ยอมรับสาย และยังไม่อ่านข้อความเขาเช่นเคย

"ทำไมง้อยากเย็นนัก จะโกรธอะไรเขานักหนา ก็คนมันยังไม่อยากมีพันธะ ไม่อยากมีลูกนี่หว่า"

ชายหนุ่มถอนหายใจยาว ไม่รู้ว่าตัวเองรักปัญจตีหรือยัง เขาแค่ก็ไม่อยากขัดใจเธอ ไม่อยากเห็นเธอโกรธ คิดถึงรอยยิ้มและผิวเนียนๆ นุ่มมือและกลิ่นกายหอมๆ ของเธอ

"แล้วนี่ฉันรักคุณตีหรือยังวะ? ตรีวิทย์ยกแก้วในมือขึ้นจิบไปอึกใหญ่เอ่ยถามลอยๆ กับเพื่อน

ติณณภพหัวเราะลั่น "ขนาดแกยังไม่รู้ แล้วฉันจะรู้ไหมวะ"

"รู้อะไรหรือคะ" หญิงสาวผู้มาใหม่ถามเสียงหวาน พร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ผู้ชายที่เธอหมายตามานาน อุตส่าห์เดินตามหาเขาแทบแย่มานั่งอยู่นี่เอง

ตรีวิทย์ไม่ตอบ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเมื่อหญิงสาวขยับมาชิดจนสะโพกเบียดแทบจะเกยบนต้นขาเขา

" คืนนี้ให้ช่าดูแลคุณนะคะ"ฌามารุก ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดข้างหู ทำเอาตรีวิทย์นิ่งอึ้งไป พลางนึกสงสัยคำว่า "ดูแล" ของเธอมันหมายถึงอะไร

ฌามายิ้มในหน้าเมื่อเขาไม่ได้ปฏิเสธ เธอจึงกล้ายกสะโพกนุ่มขึ้นไปนั่งเกยบนตักแกร่ง วาดแขนเรียวคล้องรอบคอเขาแล้วยืดตัวขึ้นไปบดจูบกับริมฝีปากสีสดที่นึกอยากลิ้มชมรสเขามานานแสนนานว่าจะหวานหอมเพียงใด

กลิ่นแอลกอฮอล์คลุ้งทั่วโพรงปาก ลมหายใจทั้งคู่หอบแรง ตรีวิทย์เปิดริมฝีปากหายใจพร้อมกับลิ้นเล็กๆ ที่สอดเข้าไปเกี่ยวรัดลิ้นเขาไว้ทันที
ชายหนุ่มตกตะลึงกับความใจกล้าของฌามา หน้าอกอวบหยุ่นเบียดบดแผงอกแนบแน่น เลือดลมเขาลุกฮือพุ่งพล่านขึ้นมาทันที
กลิ่นน้ำหอมหวานเอียนที่ไม่คุ้นชินเรียกสติมึนงงของเขากลับมา มือแกร่งกุมไหล่มนไว้มั่นแล้วดันเธอออก เขาเอนใบหน้าหลบริมฝีปากที่ยังตามมาจูบลงปลายคางและมุมปาก จึงส่ายหน้าหนีมาอีกทาง
นึกในใจว่าผู้หญิงคนนี้รุกเร็วจนเขาแทบไม่มีเวลาตั้งตัว ดวงตาคมเบิกกว้างขึ้นอย่างตกใจเมื่อหันไปสบตาเย็นเยือกกับผู้หญิงคนที่เขาตามง้อมาตลอดวัน