หวามรักคนลวง

เธอเป็นเพียงแค่พนักงานธรรมดา....ส่วนเขาคือทายาทท่านประธาน

บางช่วงตอน

"คุณเป็นพวกสาวสมัยใหม่เหรอ ฟันแล้วทิ้ง? วันไนท์สแตนด์อะไรแบบนั้น?"
"มะ...ไม่ใช่สักหน่อย!" หล่อนรีบปฏิเสธ แฟนยังไม่เคยมีจะให้เอาอะไรมาเป็นพวกชอบวันไนท์ฯ ก่อน คำตอบของหญิงสาวทำเอาร่างสูงหุบยิ้มไม่ได้ เวลาพวงแก้มขาวเปลี่ยนเป็นสีแดงมันช่างน่ารักน่าหยิกเสียจริง
"ถ้าอย่างนั้นคุณจะหนีผมทำไม เราควรพูดคุยตกลงกันไม่ใช่เหรอ"
"ตกลงเรื่องอะไรคะ ฉันไม่มีอะไรจะตกลงกับคุณสักหน่อย" เธอยังคงบ่ายเบี่ยง พยายามจะบิดข้อมือออกจากการเกาะกุมของเขาแต่ก็ไม่อาจสู้แรงที่มากกว่าของอีกฝ่ายได้
"อย่าทำแบบนี้สิครับ โตๆกันแล้ว มาคุยกันให้รู้เรื่องเลยดีกว่า ว่าคุณจะรับผิดชอบผมยังไง"
"วะ...ว่ายังไงนะ?!" คำพูดของเขาสร้างความตกใจให้กับหล่อนไม่น้อย ทำไมเรื่องราวมันถึงกับตาลปัตรกลายเป็นว่าฝ่ายชายมาถามหาความรับผิดชอบกับฝ่ายหญิงกันล่ะ
"อย่าลืมสิว่าคุณเป็นคนเริ่มนะ เพราะฉะนั้นคุณต้องเป็นคนรับผิดชอบ คุณขืนใจผม"
"ไปกันใหญ่แล้ว ฉันไปขืนใจคุณเมื่อไหร่กัน เมื่อคืนมันเป็นการสมยอมทั้งสองฝ่ายต่างหาก!" ณหทัยเถียงคอเป็นเอ็น เกิดมาไม่เคยพบเคยเจอผู้ชายมาเรียกร้องหาความรับผิดชอบจากผู้หญิงหลังจากเพิ่งผ่านค่ำคืนอันเร่าร้อนมาด้วยกัน
"คุณกำลังจะบอกผมว่า...เมื่อคืนคุณเองก็เต็มใจใช่ไหมครับ"
"ระ...เรื่องนั้น" หญิงสาวไปไม่เป็นเมื่อถูกยิงคำถามกลับมาแบบนี้ จะว่าไม่เต็มใจก็ไม่ใช่ แต่จะบอกว่าเต็มใจก็ไม่ถูกเสียทีเดียว ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ช่างรุนแรง ถึงขนาดควบคุมสติอารมณ์และความต้องการของร่างกายไม่ได้
"อย่าปฏิเสธเลยครับ เมื่อคืนนี้มันดีจะตายไม่ใช่เหรอ ผมรู้ว่าคุณเองก็รู้สึกดีกับมันเหมือนอย่างที่ผมรู้สึก ใช่ไหมครับ" มือใหญ่เลื่อนมาจับมือเล็กของหญิงสาวเอาไว้แทน ความอ่อนโยนและนุ่มนวลของผู้ชายคนนี้ทำให้ความกังวลในเรื่องที่เกิดขึ้นของเธอค่อยๆมลายหายไป
ดวงตาคู่สวยมองสบเข้าไปในดวงตานุ่มลึกของชายหนุ่ม ฝันเห็นตนเองอยู่ในนั้น...