เรื่องเกิดที่บางแสน

น้ำมนต์ไหนจะเหมือน ‘น้ำมนต์’ แม่ค้าขายหอยทอดคนสวย ที่สาด (วาจา) ที ‘โขน’ เป็นอันได้ผีออกอยู่ร่ำไป คนเขารู้กันทั้ง ‘บางแสน’ แล้วว่าสองคนนี้ไม่ถูกเส้นกันอย่างแรงมาตั้งแต่เด็ก

แต่แล้วเทพเจ้าที่ศาลเจ้าหลังตลาดก็ผลักให้ผีสาวเข้ามาอยู่ในร่างของน้ำมนต์ ความเปลี่ยนแปลงที่เป็นไปในทางน่าสงสารของคู่อริทำให้โขนยอมหายใจร่วมอากาศกับเธอ ในขณะที่ผีสาวก็คิดเองเออเองว่าเทพเจ้ามอบภารกิจให้มาเป็นแม่สื่อแม่ชักให้กับโขนที่ตามรักเพื่อนสนิทของน้ำมนต์มานานปี

แต่ว่าช่วยไปช่วยมา ทำไมโขนถึงได้เอาแต่วอแวแม่สื่ออยู่นั่นล่ะ

########

“เอาจริงเหรอโขน เราอยู่เองได้ เดี๋ยวจีน่าจะมาวันไหนหรือว่าไปทำอะไรที่เรารู้เราจะไลน์ไปบอก” มาทำดีปิดทองหลังพระแบบนี้จีน่าก็ไม่เห็นหรอก ทว่าหนุ่มนักเรียนนอกส่ายหน้าปฏิเสธ
“อยู่เป็นเพื่อน….” เขาพูดได้แค่นั้นก็มีลูกค้าสาวใหญ่เข้ามา พอเห็นข้างกายแม่ค้ามีผู้ชายหล่อเหลามาดดีที่ปลดกระดุมเสื้ออวดเนื้ออวดตัวก็มองด้วยตาเป็นประกาย
“รับอะไรครับ” เห็นลูกค้าสาวมองมาปานว่าจะกลืนกินเขาเข้าไปทั้งตัวโขนก็รีบถาม
“หอยทอด 2 จานค่ะ กินที่นี่”
“เดี๋ยวผมเอาไปส่งให้ที่โต๊ะครับ”
“เท่าไหร่คะ พี่สแกนจ่ายได้ไหม?”
“ร้อยนึงค่ะ สแกนตรงนี้เลยค่ะ” บอกราคาแล้วก็ชี้นิ้วไปที่คิวอาร์โค้ดหน้าร้าน

น้ำมนต์เองก็สังเกตเห็นสายตาของลูกค้าเช่นกัน ระหว่างที่จัดการกับออเดอร์เลยอดปากไว้ไม่ได้
“โขนถอดเสื้อเลยดีไหม เราจะได้ขายหมดเร็วๆ”
“ผมช่วยขายหอยครับคุณน้ำมนต์ ผมไม่ได้จะขายหำ” น้ำเสียงติดจะเหวี่ยงน้อยๆ น้ำมนต์จึงรีบพูด
“เราไม่ได้ว่าอย่างนั้น”
“ก็แล้วเธอว่าอย่างไหน?” พูดมาให้ดีนะยายฝรั่งดอง โขนทำหน้าตาเอาเรื่อง
“นายไม่เคยดูคลิปพวกพ่อค้าหุ่นแซ่บเหรอ ขายดีอย่าบอกใคร”
“ทอดเร็วๆ มัวพูดมากอยู่ได้” โขนตัดบท เธอจะใช้ประโยชน์จากฉันทุกเรื่องไม่ได้นะยายหน้าตกกระ นี่ก็ไม่ได้ว่าเจตนาจะเรียกแขกให้ แต่เพราะว่ามันร้อนหรอก