เพียงสลายกลายเป็นธุลี (วายจีนโบราณ)

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของหมาป่าขี้งอนกับภูตต้นไม้ใสซื่อ กว่าคนเป็นพี่จะเข้าใจความรู้สึกของตัวเองก็ทำเอาหมาป่าร้องไห้เสียใจไปหลายรอบ แต่ความรักที่พวกเขามีให้กันจะฟันฝ่าทุกอุปสรรคที่เกิดขึ้นและยิ่งทำให้ความสัมพันธ์แน่นแฟ้นมากกว่าเดิม

เรื่องย่อ
สงครามระหว่างเผ่าพันธุ์ครั้งใหญ่ทำให้ภูตพงไพรตัดสินใจสละพลังเพื่อผนึกสายเลือดเทพบรรพกาลเพียงหนึ่งเดียวในป่ามู่หลินให้รอดพ้นจากหายนะ

พวกเขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเด็กน้อยผู้นี้จะกลายเป็นต้นไม้ใหญ่คอยปกปักรักษาแดนเป่ยฉินในกาลข้างหน้า โดยไม่รู้เลยว่าอีกด้านหนึ่งของสถานที่แห่งนั้นมีเด็กชายเผ่าหมาป่าตัวน้อยพักพิงอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่อย่างเดียวดาย

ในวันนั้น โชคชะตาของคนทั้งคู่ได้ผูกเข้าด้วยกันกลายเป็นความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นเกินกว่าจะพรากจาก หากแต่ฮ่าวหราน สายเลือดหมาป่าสีเงินมีความรู้สึกกับหลินเฟิงซินมากกว่าพี่น้องที่พึ่งพาอาศัยกันจึงเริ่มเข้าหา ใกล้ชิด คลอเคลียและสัมผัสอีกฝ่ายตามสัญชาตญาณ

ส่วนคนเป็นพี่ห่างไกลจากความปรารถนาใด ๆ ของกามารมณ์จึงไม่เข้าใจการกระทำของฮ่าวหรานจนกระทั่งถึงค่ำคืนที่เส้นกั้นระหว่างกันขาดสะบั้นจึงรับรู้ว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไรกับตนเอง

ทว่า เขากลับยืนยันว่าไม่เคยคิดสิ่งใดเกินเลยสร้างความน้อยใจให้ฮ่าวหรานเป็นอย่างมาก ทั้งยังเอาแต่บอกให้อีกฝ่ายแยกทางออกไปมีชีวิตและครอบครัวของตัวเอง

หลินเฟิงซินไม่รู้เลยว่าการกระทำของเขาทำให้ฮ่าวหรานเจ็บปวดเพียงใด ยิ่งได้รู้ความลับที่อีกฝ่ายเก็บซ่อนไว้ก็ยิ่งทำให้เขาต้องเก็บงำความรู้สึกลึก ๆ เอาไว้

กระทั่งถึงวันที่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิด ฮ่าวหรานตามหาคนเป็นพี่ในสุสานวิญญาณบรรพบุรุษเผ่าภูตพงไพร ทนทรมานกับความเจ็บปวดที่ถูกฉีกทึ้งวิญญาณเพราะความโกรธแค้นของวิญญาณพวกนั้นเพื่อพาหลินเฟิงซินกลับโลกคนเป็น

"ท่านพี่ เดิมทีข้าคงถูกลิขิตให้สิ้นลมไปตั้งแต่สิบสามปีก่อน หากไม่ได้ท่านพี่ช่วยเอาไว้ ใยข้าจะมีลมหายใจมาจนถึงทุกวันนี้ เป็นเพราะท่านพี่ ข้าจึงมีชีวิตอยู่และหากไม่มีท่านพี่เคียงข้างกายแล้ว ข้าขอกลับสู่ชะตาดั้งเดิมสลายกลายเป็นธุลี" ฮ่าวหรานกล่าวด้วยแววตาจริงจัง คิดทำอย่างที่พูด

หลินเฟิงซินถอนหายใจเฮือกใหญ่ "ฮ่าวหราน เจ้าป่วนสุสานวิญญาณบรรพบุรุษถึงเพียงนี้ เห็นทีข้าต้องฟื้นจากหลุมแล้วกระมัง"