ผื่นกุหลาบ

‘คืนฉาย’ หญิงสาวในความดูแลของมูลนิธิบ้านเด็กกำพร้า เนื้อตัวมีแต่ผื่นแผลสีแดงเข้มดูบกพร่องนัก ใครต่อใครต่างเรียกเธอว่าหน้าผี หรือไม่ก็อีโรคติดต่อไม่น่าเข้าใกล้ หลังเลิกเรียนทุกวันต้องเข้าไปทำความสะอาดแลกกับค่าจ้างรายวันให้กับ ‘พ่อเลี้ยงนิราศ’ ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของคฤหาสน์ที่ก่อตั้งมูลนิธิ จนกระทั่งเธอบังเอิญได้รู้ความลับบางอย่างของเขาเข้า เขาขังใครคนหนึ่งไว้ที่หลุมหลบภัยในสวนหลังบ้าน

หลังจากนั้นเธอก็ถูกดึงเข้าไปในเกมอำนาจ ชีวิตที่เคยปลอดภัยของเธอก็เปลี่ยนไปตลอดกาล...



“พ่อเลี้ยงอย่าจูบตัวฉาย ฉายเป็นผื่น” คืนฉายไม่คิดว่าร่างกายที่บกพร่องของตัวเองจะปลุกความต้องการของเขาได้มากถึงขนาดนี้ ในเมื่อร่างกายของเธอไม่ได้งดงามสมบูรณ์เฉกเช่นคนอื่นเลย

“ฉายคงเดินผ่านดงกุหลาบ กลีบของมันเลยร่วงใส่ผิวมาด้วย ฉันว่าสวยดี ไม่เห็นดูบกพร่องตรงไหน”