ใช้หนี้สวาท

“หือ...ที่รัก...จะไปแล้วเหรอ”
เขายังกอดรั้งเธอไว้ หญิงสาวยิ้มอย่างมีความสุขในอ้อมกอดของเขา
“ฉายจะรีบกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็กลับมาทำงานนะคะ”
“แล้วจะรายงานหัวหน้าพยาบาลเรื่องเมื่อคืนว่าไง”
“บอกว่า...”
“ต้องมาดูแลบอส...เพราะบอสป่วย”
“ป่วยเป็นโรคอะไรคะ”
“โรคขาดคุณไม่ได้ไงที่รัก” ว่าแล้วเขาก็จูบหอมเธอใหญ่ จนเธอเขินหน้าแดงก่ำ
“พอแล้วค่ะบอส ปล่อยฉายไปก่อนนะคะ ก่อนที่ใครจะมาเห็นเข้า อย่าลืมนะคะว่าบอสเป็นถึงเจ้าของโรงพยาบาล ส่วนฉายเป็นแค่พยาบาลฝึกหัด”
“อืม...ก็ได้...เดี๋ยวคุณจะเสียหาย”
“บอสเองก็รีบกลับบ้านไปอาบน้ำด้วยนะคะ จะได้รีบมาทำงานไว ๆ”
“โอเค” เขาจุ๊บปากเธออีกครั้ง ก่อนจะปล่อยหญิงสาวลงจากโซฟา เธอแต่งชุดเดิมเรียบร้อย โบกมือลาเขาก่อนจะออกจากห้องไป
ชายหนุ่มยิ้มอบอุ่นส่งเธอ หากเมื่อประตูปิดลง สีหน้าและสายตาเขากลับเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน
เขามองร่องรอยบทสวาทบนโซฟาด้วยสายตาหยามเหยียด
“หึ!” แล้วก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง “ยัยโง่ คิดว่าฉันจะสนใจขยะอย่างเธอเหรอ เตรียมตัวเตรียมใจรับความทรมานได้เลยที่รัก...นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้น!!!”