นิราศรักลายโลกีย์

หญิงสาวปล่อยผมยาวคนหนึ่งวิ่งไปเก็บดอกลั่นทม ไม่นานนักหล่อนก็ถูกเรียกมารวมกลุ่มกับเพื่อนสาว ขนอิฐเก่าที่ฝังจมและหล่นเรี่ยราดอยู่รอบโบสถ์ และรอบเจดีย์ขึ้นไปวางริมถนน ส่วนพวกชายหนุ่มช่วยกันแบกกระสอบปูนและขนอุปกรณ์ก่อสร้างไปรวมไว้ใต้ร่มไทร
ผู้รับเหมาหรือหัวหน้าเป็นเจ้าถิ่นไม่ต่างจากผู้สืบทอดประวัติศาสตร์แห่งความชอกช้ำซึ่งยังจดจำและบอกเล่ากันอยู่เงียบ ๆ แต่มีชีวิตชีวาโดยไม่ต้องอาศัยการอ้างอิงหรือเชิงอรรถ เขาสั่งงานด้วยการชี้นิ้ว ส่งเสียงตะโกน ดุด่าราวโกรธแค้นมานับร้อยปีโดยไม่สนใจว่าผู้ถูกสั่งเหล่านั้นเข้าใจได้ลึกซึ้งเพียงใด