ตะวันใกล้พลบ

แทนคำขอบคุณนักอ่านที่อุดหนุนผลงานของปทุมมาลย์มาตลอดค่ะ
เรื่องนี้แนวเลี้ยงต้อย โคแก่หญ้าอ่อน นางเอกสายรุกค่ะ
**********

“พ่อ” ใกล้พลบครางเรียก เมื่อเห็นบิดาสนทนาปนยิ้มหวานให้กับผู้หญิงแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จัก ภาพเหตุการณ์ในวันที่ดารินคู่ขาของพ่อถอยรถเหยียบเจ้าการ์เด้นหมาสุดรักของเธอก็ฉายวาบเข้ามาในหัว สองมือน้อยกำหมัดแน่น ก่อนที่ร่างเล็กจะปรี่เข้าไปหาพ่อกับผู้หญิงคนนั้น
“ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ทำไมพ่อถึงพาเขาเข้ามาในบ้านของเรา” ใกล้พลบดึงตัวพ่อออกห่างจากผู้หญิงคนนั้น ก่อนตวัดตามองฝ่ายหญิงด้วยแววโกรธเกรี้ยว
“อย่าเสียมารยาทสิกาย นี่คุณมีนาเธอเป็นลูกสาวท่านผู้ว่านะ”
“แล้วไงจ๊ะพ่อ พ่อจะบอกว่าลูกสาวท่านผู้ว่าเป็นคู่ขาคนใหม่ของพ่ออย่างนั้นเหรอ ไหนพ่อรับปากปู่แล้วนี่ว่าจะไม่พาคู่ขาของพ่อเข้ามาในบ้านอีก พ่อผิดสัญญา พ่อไม่รักษาสัญญา” ใกล้พลบขึ้นเสียงใส่ ส่งสายตาตัดพ้อให้พ่อ แล้วหันไปทางหญิงสาวแสนสวย “ออกไปนะ ออกไปจากบ้านหนู หนูบอกให้คุณออกไปจากบ้านหนู เดี๋ยวนี้”
“ใกล้พลบ!” ตะวันกระชากร่างเล็กของลูกสาว ที่เดินเข้าไปผลักแขกคนสำคัญของเขา “พ่อบอกว่าอย่าเสียมารยาท คุณมีนาไม่ใช่คู่ขา เธอจะมาเป็นแม่ใหม่ของลูก”
ราวกับเส้นในสมองขาดผึ่ง ใกล้พลบตวัดตามองหน้าพ่อ น้ำตาร่วงพรูราวกับสายฝน สองเท้าน้อยเสียหลักก้าวถอย ศีรษะเล็กสั่นไปมา
“พ่อโกหก ไหนพ่อบอกว่าจะไม่เอาใครมาแทนที่แม่ ไหนพ่อสัญญากับกายแล้วว่าพ่อจะไม่มีใคร พ่อพาผู้หญิงคนนี้มาบ้าน ก็แสดงว่าพ่อไม่รักกายแล้ว พ่อไม่รักแม่ของกายแล้ว พ่อผิดสัญญา กายเกลียดพ่อตะวันที่สุด ถ้าพ่อจะเอาผู้หญิงคนอื่นเข้าบ้าน กายก็จะไปจากบ้านหลังนี้ แล้วจะไม่กลับมาที่นี่อีก” ใกล้พลบแหวลั่น ก่อนจะหลับหูหลับตาวิ่งหนีออกจากบ้านไป
ตะวันวิ่งตามไปติดๆ คว้าต้นแขนของลูกสาวเอาไว้ได้ แต่อีกฝ่ายกลับกรีดร้องปฏิเสธแล้วก็พูดซ้ำๆ ได้แค่คำเดียวว่า “กายเกลียดพ่อตะวัน” คำว่าเกลียดบาดลึกเสียดแทงยิ่งกว่าเข็มนับพันเล่ม ตะวันกระชากร่างเล็กๆ ที่ดิ้นปัดเข้าอ้อมกอด แล้วรัดร่างน้อยแนบอก เขายอมแพ้แล้ว ยอมศิโรราบแพ้ราบคาบให้กับทุกสิ่งอย่าง พ่ายแพ้ยับเยินให้กับน้ำตาของคนในอ้อมแขน