ดวงใจเทพนาคินทร์

"ปลอบใจในแบบนาคราช..เจ้าจำมิได้หรือ?"
"แบบนาคราช?..แบบไหนเจ้าคะน้องจดจำไม่ได้จริงๆเจ้า"
หญิงสาวพยายามค้นหาในสมองตนว่าการปลอบใจแบบนาคราชนั้นเป็นอย่างไรกัน
"พี่จะทำให้ดูเป็นตัวอย่างต่อไปเจ้าจะต้องจดจำให้ได้ด้วยนะ" นาคราชหนุ่มยิ้มละมุนดวงตาทอแสงเป็นประกาย

"กรี๊ดดด!...ทะ..ท่านพี่!"

เนตรนภาแทบลมจับเมื่อนาคาหนุ่มดีดเผาะเดียวเสื้อผ้าทุกชิ้นหายไปในพริบตายกสองมือขึ้นปิดส่วนหวงแหนทั้งบนล่างแทบไม่ทัน
"จะตกใจไปไยนี่เป็นเรื่องธรรมดาที่เหล่านาคานาคีเขาปลอบโยนกัน"
ร่างหนาที่เปลือยเปล่าไม่ต่างกันกลับยิ้มร่าตรงเข้าอุ้มร่างขาวเนียนไปวางบนแท่นบรรทมอย่างรวดเร็วพร้อมโถมทับคร่อมเนื้อนวลเอาไว้
"ท่านพี่..นี่มันวิธีปลอบโยนแบบนาคราชอะไรกันเจ้าคะ..แบบนี้มันวิธีร่วมรักชัดๆ"